Het werk van John bestaat hoofdzakelijk uit vrouwenportretten in klein formaat, meestal van onbekende modellen, vaak ook nonnen. Ze schilderde echter ook interieurs en landschappen en maakte veel schetsen van haar katten. Hier en in het volgende stukje zien we het portret van model Fenella Lovell. Rodin had Lovell als model afgewezen omdat hij haar te dun vond, maar haar blauwe ogen spraken John tot de verbeelding. Zelf boeit dit portret me ook; het meisje ziet er ontredderd, verdrietig en een beetje ziekelijk uit. John schilderde langzaam, haast neurotisch, vanuit een systematische voorbereiding. Een van haar modellen zei ooit: “ze maakt je haren los, kamt het alsof het haar eigen haar is en langzaam neemt haar hele persoonlijkheid bezit van je”.