Het gebeurt niet vaak, meestal vind ik een tentoonstelling te klein, maar in dit geval was het eigenlijk een beetje veel….. veel Rothko. Tien immense zalen vol met immens grote Rothko’s…Dit werk hing in de een na laatste zaal en je ziet al welke kant het op gaat; de doeken worden donkerder en somberder, dat voorspelt niet veel goeds. De laatste zaal hangt vol met alleen maar zwart/grijze doeken die een somberte en zwaarte laten voelen, zoals hij dat ook voelde in de laatste periode van zijn leven, voordat hij er een einde aan maakte. Zeker een tentoonstelling dus die je niet onberoerd laat en ja dat is dan ook weer prachtig. Nog te zien tot 2-4-24. Meer info: www.fondationlouisvuitton.fr
No.18 | Mark Rothko | 1951
Met Rothko heb ik zelf een haat liefdesverhouding, het verloopt moeizaam….Dit werk vind ik bijvoorbeeld prachtig, maar waarom? Vind ik de kleuren gewoon mooi of zie ik er meer in, zoals de zon, warmte, diepere lagen……? De werken staan bekend om de emotie die ze bij mensen oproepen; men barst in huilen uit bij het zien ervan of voelt een spirituele connectie met Rothko. Zelf heb ik er alle moeite voor gedaan om het te zien; ik ben twee keer de tentoonstelling in Den Haag gaan zien, 9 jaar geleden, deze immense tentoonstelling en een aantal jaren geleden “mijn moment met Rothko” in Schiedam, waar je tijd alleen kreeg met een schilderij van hem. Ik heb het niet! Misschien zit mijn Zeeuwse nuchterheid me teveel in de weg. Na een tijdje op zo’n drukke tentoonstelling begint het me ook te irriteren, al die mensen die er in vervoering langs lopen…beetje bla bla gevoel krijg ik ervan. Sorry.
Hierarchical Birds | Mark Rothko | 1944
Twee weken geleden was ik in Parijs en zag daar de tentoonstelling “Mark Rothko” in het prachtige museum ” Fondation Louis Vuitton”. De tentoonstelling die vanaf 18 oktober 2023 in de Fondation te zien is, is de eerste overzichtstentoonstelling in Frankrijk gewijd aan Mark Rothko (1903-1970) sinds het Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris in 1999 en brengt zo’n 115 werken samen uit belangrijke internationale instellingen en privécollecties, waaronder de National Gallery of Art in Washington, de Tate Gallery in Londen en de familie van de kunstenaar. Verspreid over de Fondation volgt de tentoonstelling een chronologische stroom, die de carrière van de kunstenaar volgt vanaf zijn vroege figuratieve schilderijen tot de abstractie die zijn werk vandaag de dag definieert.
De oude tuinman | Emile Claus | 1885
Heel leuk vond ik het om dit schilderij eens in “levende lijve” te zien. Heel groot en zo in het moment gevat. Kijk naar die grote, vieze voeten, zijn verweerde kop en dat plantje in zijn handen, echt ontroerend bijna. Dit werk werd voor het eerst getoond op de Parijse Salon in 1887. Deze stijl waarin het realisme en de ontdekking van het impressionisme samenkomen, mondt uit in het luminisme, waarin Claus in België een leidende rol speelt. Hij is een van de oprichters van de groep “Vie et Lumière” in 1904. een mooi museum: La Boverie in Luik, zeker een bezoekje waard wanneer er een mooie tentoonstelling is. Meer info: www.laboverie.com
Les soeurs du peintre Schlobach | Théo van Rysselberghe | 1884
Ook dit schilderij van Theo van Rysselberghe kwam ik tegen in de vaste collectie van Museum La Boverie in Luik. Théo van Rysselberghe was een Vlaamse neo-impressionistische kunstschilder, graficus en ontwerper, die op het einde van de 19de eeuw een sleutelrol speelde binnen de Europese kunstwereld. Zo was hij onder meer een van de oprichters van de avant-gardegroep les XX in 1883. Willy Schlobach, van wie de zussen hier geportretteerd werden door van Rysselberghe, behoorde ook tot deze kunstenaarsgroep. Tijdens de eerste wereldoorlog kreeg hij last van anti-Duitse sentimenten ( hij was half Duits) en keerde België verbitterd de rug toe en vestigde zich in Nonnehorn aan de Bodensee.