Cabanel won de Grande Médaille d’Honneur op de Salons van 1865, 1867, en 1878. Hij had uitstekende connecties met het Parijse salon. Hij mocht regelmatig zetelen in de jury, en honderden van zijn leerlingen konden op het salon tentoonstellen. Toen hij samen met William-Adolphe Bouguereau weigerde om een aantal kunstenaars toe te laten, waaronder Édouard Manet, leidde dit tot de oprichting van de Salon des Refusés(salon van de geweigerden). Ophelia is een personage uit het toneelstuk Hamlet van Shakespeare. Ze is de dochter van Polonius en de zuster van Laërtes. Wanneer Hamlet Polonius doodsteekt, begint haar gekte vorm te krijgen. Ze kan het verdriet niet aan en drijft de bewoners van Elsinore tot wanhoop met onbegrijpelijke liedjes. Later verdrinkt ze onder mysterieuze omstandigheden in een ondiepe beek. Als Laërtes uit Frankrijk terugkeert en de dood van zijn vader en zuster verneemt, kan hij weinig anders doen dan Hamlet uitdagen tot een duel. Deze scène is vaker uitgebeeld in de schilderkunst; de bekendste uitvoering is van John Everett Millais, hier kun je mijn bericht over hem nog eens nalezen.

.

Dit schilderij uit 1863 was een groot succes op de Parijse Salon van dat jaar, waar keizer Napoleon III het voor zijn eigen verzameling verwierf. Tegenwoordig maakt het deel uit van de collectie van het Musée d’Orsay in Parijs. Volgens de bekendste mythe over de geboorte van Venus zou de godin uit het schuim van de zee ontstaan zijn toen Uranus, een van de eerste Griekse goden, door zijn eigen zoon Kronos gecastreerd werd waarbij zijn genitaliën in het water vielen. Het schilderij van Cabanel beeldt dit moment uit: Venus ligt naakt en uitgestrekt boven op het schuim van de golven. Tegen alle natuurwetten in bevindt haar hele lichaam zich boven het water. Door haar lichaamshouding komen haar borsten prominent naar voren. Boven Venus zweven vijf naakte putti, waarvan er twee op schelpen blazen. “De geboorte van Venus” sloot goed aan bij de heersende smaak in het Tweede Keizerrijk: een mythologische voorstelling op groot formaat met een glad oppervlak. Op de salon van 1863, die door dit schilderij en andere voorstellingen van Venus ook wel de “Venus Salon” werd genoemd, kreeg dit werk dan ook voornamelijk lovende kritieken

Alexandre Cabanel (1823-18890) was een Franse schilder. Hij schilderde historische, klassieke en religieuze taferelen in de academische stijl, en was ook een bekende portretschilder. Cabanel is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de zogenaamde art pompier (een scheldnaam van de Franse academiekunst, letterlijk brandweerkunst, een verwijzing naar de net-echt blinkende helmen van de afgebeelde historische helden). Ook was hij de favoriete schilder van keizer Napoleon de derde. Op zeventienjarige leeftijd ging hij les volgen aan de École des Beaux-Arts in Parijs. Cabanel studeerde bij Francois-Édouard Picot en stelde voor de eerste keer tentoon op het Parijse Salon van 1844. In 1845 won hij de tweede prijs van Rome, op 22-jarige leeftijd. Cabanel werd verkozen tot lid van de Académie des Beaux-Arts in 1863, en werd in datzelfde jaar aangesteld tot professor aan de École des Beaux Arts.