Corot schilderde hier een prachtig liefdesverhaal. Orpheus was gelukkig met Eurydice als vrouw aan zijn zijde. Het geluk was van korte duur, want Eurydice werd door een adder gebeten en stierf. Orpheus was ontroostbaar en speelde treurige liederen op zijn luit. Hij besloot af te dalen naar de onderwereld om te proberen haar terug te krijgen. Daar aangekomen speelde hij de prachtige treurige muziek en iedereen was aangedaan zo ook koning Hades en koningin Persephone. Hades zei: “Niet eerder zagen wij hier zoveel liefde, neem haar mee naar boven en leef een liefdevol leven samen, maar kijk niet om voordat je de onderwereld verlaten hebt anders ben je haar voorgoed kwijt!” Helaas het liep slecht af…..hij hoorde Eurydice niet volgen en keek achterom, jammer hoor!

Het viel nog niet mee om iets moois uit te zoeken van Camille Corot; niet omdat het er niet is, maar omdat hij meer dan 3000 schilderijen heeft gemaakt, dus een hele klus! Naast vele landschappen maakte Corot ook talrijke vrouwenfiguren, soms in een landschap, soms in een atelier. Het ging hierbij niet zozeer om gelijkende portretten. Hij wilde vooral een dromerige stemming oproepen door de ingetogen kleuren en de peinzende houding van het model. Hier lijkt het meisje even te aarzelen voordat ze op de steen stapt om over het muurtje te kunnen kijken. In Nederland kun je het werk van Corot tegenkomen in de grote musea; zoals het Rijksmuseum en het Gemeentemuseum in Den Haag.

Een prachtig schilderij van Camille Corot. Zijn vader kocht in 1817 een buitenverblijf in Ville d’Avry nabij Parijs, het onderwerp in dit schilderij. In zijn lange loopbaan bleef hij dit landschap schilderen. Corot was één van de grootste landschapsschilders van de 19de eeuw. Hij werd  “de laatste der klassieke landschapsschilders en de eerst der impressionisten ” genoemd. Hij was een voorbeeld voor impressionisten als Claude Monet en Alfred Sisley. Hij behoorde tot de “School van Barbizon” , een Frans equivalent van de “Haagse School” in Nederland.