Dit zelfportret is een van de beroemdste zelfportretten in Frida Kahlo’s oeuvre. Haar verbondenheid met Diego Rivera is duidelijk door zijn portret op haar voorhoofd. Een netwerk van wortels verbindt hen met de Mexicaanse aarde. De hoofdtooi is een klassieke dracht van vrouwen tijdens hun huwelijk en andere officiële gelegenheden in de regio Tehuantepec. Kahlo droeg vaak de traditionele klederdracht van vrouwen uit dit gebied, waar vrouwen de economie leiden. Al met al een prachtige, indrukwekkende tentoonstelling, die een heel goed beeld geeft van beide kunstenaars, hoezeer ze met elkaar en Mexico verbonden waren. In dit schilderij zit het allemaal! De tentoonstelling is nog te zien t/m 26 september, elke dag van 10 tot 22 uur. Meer info: www.cobra-museum.nl

Frida Kahlo had een stormachtig leven. Op zesjarige leeftijd werd ze getroffen door kinderverlamming aan haar rechterbeen. Dit was de bron van een aantal complexen die ze haar hele leven zou meedragen. Op haar achttiende werd de bus waarin ze zat aangereden door een tram en werd ze zwaargewond. Maandenlang moest ze het bed houden en had veel pijn. Dat was de tijd dat ze begon met schilderen. Door het ongeluk, dat haar bekken brak, kon ze geen voldragen kinderen baren. Een zwangerschap eindigde in een pijnlijke miskraam. Ook haar huwelijken met de twintig jaar oudere Diego Rivera waren stormachtig. Ze hadden beide buitenechtelijke affaires. In eerste instantie leefde ze als kunstenares vooral in de schaduw van Diego, maar dat veranderde als ze in 1938 haar eerste solotentoonstelling krijgt in New York. Zij overleed in 1954, zevenenveertig jaar oud. Ze liet een briefje achter met de tekst: “Ik hoop dat het einde vrolijk was. Ik hoef nooit meer terug te keren”.

Het werk van Frida Kahlo en Diego Rivera vormt de kern van de Gelman collectie. Kahlo en Rivera, een van de beroemdste kunstenaarsechtparen uit de geschiedenis, zijn het hart van deze tentoonstelling. Kahlo maakte werken op doek, veelal kleurrijke zelfportretten, vol met symboliek en magisch realistische elementen. Zij groeide in de afgelopen vier decennia uit tot de beroemdste vrouwelijke kunstenaar ooit. Hier maakte ze dus een portret van Natasha Gelman, die samen met haar man Jacques deze collectie twintig-eeuwse Mexicaanse kunst opbouwden. De lijst van dit portret is de oorspronkelijke lijst, beschilderd door Frida Kahlo. Het schilderij en de lijst vormen een totaal kunstwerk.

In het begin van zijn carrière was Diego Rivera vrij succesvol als een kubistische, maar weinig politiek geëngageerde, schilder in Europa. Deze levenswijze zou echter snel omslaan na het plaatsvinden van enkele grote gebeurtenissen die de stijl en thematiek van zijn werken sterk zouden beïnvloeden. Geïnspireerd door de politieke idealen van de Mexicaanse Revolutie (1914-1915) en de Russische Revolutie (1917) streefde Rivera er naar om voortaan kunst te creëren die het leven van de werkende klasse en dat van de inheemse Mexicaanse bevolking weerspiegelde. Met behulp van economische steun van de Mexicaanse overheid i.v.m. een nationalistisch project van Vasconceles, schilderde Rivera een reeks muurschilderingen over de bevolking, de tradities en de rijke geschiedenis van zijn geboorteland.

Overal in Mexico wordt de calla-lelie verkocht op markten en op straat. Deze sensuele lelie is een terugkerend thema in Rivera’s werk. Van dit werk bestaat een bijna identieke versie, die meer beladen is. Hierop is de naakte Christina Kahlo, de zus van Frida Kahlo, met haar rug naar de kijker gekeerd en geknield voor een grote bos calla-lelies, te zien. Dit verwijst naar een kortstondige affaire die Rivera met haar had in 1935. hier nog eens terug zien. Deze affaire was voor Kahlo een stap te ver in hun open huwelijk, waarin Rivera verhoudingen met vrouwen en Kahlo met mannen en vrouwen had. Over dit werk heb ik eerder geschreven je kunt het hier nog eens bekijken.