Tag archieven: Édouard Vuillard

Tuin in Vaucresson | Édouard Vuillard |

De eerste solo-expositie van Vuillard was bij de “Revue Blanche” in Parijs in 1891. Hij raakte bevriend met de uitgevers van het blad, de gebroeders Natanson. Via hen zou Vuillard later nog vele opdrachten krijgen. Het ging vaak om panelen in de huizen van zijn opdrachtgevers, waarvoor hij vaak taferelen gebruikte uit het dagelijkse leven in Parijs van die tijd. In de vroege jaren van de 20e eeuw begon Vuillard te exposeren in de Parijse galerie van Bernheim-Jeune. Via de Hessels, partner in die firma, kwam Vuillard in de rijkere kringen terecht, met als gevolg dat hij niet meer te klagen had over het aantal opdrachten. Vuillard was een stille, introverte man, maar wel iemand die geliefd was in zijn directe omgeving.

De gestreepte blouse | Édouard Vuillard | 1895

Vuillard woonde zestig jaar lang bij zijn moeder, zij was korsettenmaakster. Na de dood van haar man in 1878, zette ze haar eiegen naaiatelier op. Door deze omgeving ontwikkelde Vuillard een scherp oog voor detail in deze wereld van stoffen en kleuren. Veel van zijn werk is geïnspireerd door het werk van zij moeder en zus in het naaiatelier, samen met andere vrouwen en klanten. Ook werd Vuillard beïnvloed door Gauguin en door Japanse houtsneden. Hij deelde een atelier samen met Pierre Bonnard en samen ontwikkelden zij de intimistische schilderstijl (een impressionistische stijl die vooral intieme, huiselijke taferelen van alledag weergeeft).

Het einde van het ontbijt bij mevr. Vuillard | Édouard Vuillard | 1895

Vuillard werd geboren in een klein plaatsje in Bourgondië, maar in 1877 verhuisde het gezin naar Parijs. Hij bezocht het lyceum Condorcet, waar hij bevriend raakte met Ker-Xavier Roussel. Roussel vroeg hem mee te gaan en schilderlessen te nemen. Vuillard raakte door de kunst gegrepen en besloot te breken met de familietraditie van militairen. Vuillard startte zijn kunstopleiding op de Académie Julian. In 1889 werd hij door Maurice Denis overgehaald om zich bij Les Nabis ( “de profeten”) aan te sluiten, een groep van jonge kunstenaars, die zich verzetten tegen de gevestigde orde. Vanuit de ideeën van die groep begon hij met het loslaten van het realistische schilderen en begon hij te experimenteren met kleuren en schakeringen die een gevoel, een sfeer overbrachten. In het begin nog met felle kleuren, later gaan de bruine tinten overheersen.