Dit is nogal een suggestieve titel, maar daarom ook zo grappig. Ferdinand Georg Waldmüller was een van de belangrijkste Oostenrijkse schilders uit de Biedermeierperiode. Of het nu de verovering van het landschap was of de nauwkeurige karakterisering van het menselijk gezicht, de gedetailleerde en verfijnde beschrijving van texturen, of de weergave van het dagelijkse leven op het platteland: zijn werken – briljant, verklarend, moraliserend en sociaal kritisch – beïnvloedde een hele generatie kunstenaars. Als voorvechter van natuurlijke observatie en plein air painting, en als criticus van academische schilderkunst, was hij zijn tijd ver vooruit. Waldmuller stierf in 1865 in Hinterbrühl , Oostenrijk.

Nadat Napoleon in 1815 was verslagen, brak in Wenen een periode van overheidscensuur aan. Kunstenaars richtten zich toen vooral op niet-politieke onderwerpen. Door de opkomst van de nieuwe middenklasse groeide de vraag naar familieportretten en Oostenrijkse landschappen. Dit schilderij laat Walmüllers technische bekwaamheid zien. Deze had hij zich aangeleerd door jarenlang oude meesters te kopiëren. Een prachtig plaatje dit, met veel precisie geschilderd. Hoewel het realisme pas na zij dood opkwam, nam hij afstand van de academische kunst en de romantiek en was hij voorstander van de waarheidsgetrouwe weergave. Alhoewel hij het boerenleven vaak wel iets mooier uitbeeldde dan het in werkelijkheid was.

Een prachtig schilderij van deze pioenrozen; toch wel één van mijn lievelingsbloemen. Ferdinand Georg Waldmüller (15 januari 1793 in Wenen – 23 augustus 1865 in Hinterbruhl , Oostenrijk) was een Oostenrijkse schilder en schrijver. Waldmüller was een van de belangrijkste Oostenrijkse schilders uit de Biedermeierperiode. Deze periode verwijst naar een tijdperk in Centraal-Europa tussen 1815 en 1848, waarin de middenklasse in aantal groeide en de kunsten een beroep deden op gemeenschappelijke gevoeligheden. Het begon in 1815, na de Napoleontische oorlogen en eindigde in 1848.