Bellows ontwikkelde een eigen stijl die opviel door de snelle penseelstreken, met een voorliefde voor het schilderen van arbeiders, vaak op bouwplaatsen, en gestreste mensen in de drukte. Ook maakte hij landschappen en zeegezichten. Op latere leeftijd zou hij zich vooral toeleggen op de portretkunst. Veel van zijn werk is vrij donker van toonzetting. Bellows bleef ook zijn hele leven werken als illustrator. Hij huwde in 1919 met Emma Story, met wie hij twee dochters kreeg en overleed in 1925, op 42-jarige leeftijd. In 1926 vond een grote overzichtstentoonstelling van zijn werk plaats in het Metropolitan Museum of Art te New York.

Een van de bekendste werken van Bellows is dit leuke schilderij van zwemmende kinderen. Om de indruk van een vluchtig moment op te roepen gebruikte hij snelle penseelstreken die de lichamen vereenvoudigen. Je ziet ook een kind in het water duiken en Bellows schildert het moment van de handeling, net als op een foto. Bellows wendde zich af van de kunstenaars vóór hem, met hun geposeerde portretten en idyllische landschappen. In plaats daarvan probeerde hij het leven te vangen zoals hij het waarnam. Hij werd beïnvloed en geïnspireerd door een groep die bekend stond als “The Eight” en die geloofde dat kunst een weerspiegeling van de werkelijkheid moest zijn.

George Bellows was een Amerikaans kunstschilder en lithograaf. Hij wordt gerekend tot het Amerikaans realisme en was verwant met de Ashcan School. Bellows was de zoon van een architect en studeerde Engelse literatuur aan de Ohio State University. Na drie jaar brak hij zijn studie af, trok naar New York en werd daar illustrator. Hij schreef zich in aan de Newe York School of Art en ontmoette daar zijn grote voorbeeld en levenslange vriend Robert Henri. Onder invloed van Henri, die als voorman gold van de Ashcan School, begon ook Bellows te schilderen in de stijl van het Amerikaans Realisme.