Zoals veel van de schilderijen van Simberg, toont dit werk een sombere scène van buitenaardse wezens. De centrale figuren doen denken aan de klassieke in het zwart geklede Magere Hein.De tuin van de dood is een van de weinige schilderijen waarvan Simberg de symboliek uitlegde; meestal gaf hij er de voorkeur aan om kijkers tot hun eigen conclusies te laten komen. In een aantekening bij één schets beschreef hij de tuin als “de plaats waar de doden eindigen voordat ze naar de hemel gaan”.  Het schilderij was een favoriet onderwerp van Simberg en hij maakte verschillende versies met verschillende technieken, waaronder een grotere fresco-versie van het schilderij in de kathedraal van Tampere.

Simberg schilderde vaak macabere en bovennatuurlijke taferelen met een sterk symbolische lading. Hij gaf echter nooit een verklaring over de betekenis van zijn werken. Als hem daar ooit naar werd gevraagd gaf hij simpelweg aan dat iedereen er zelf maar in moest zien wat men erin wilde zien. Daarbij hoopte hij, naar eigen zeggen, dat zijn schilderijen mensen in hun diepste gevoelens zouden raken: “dat ze hen lieten huilen in het hart van hun hart”. Simberg was erg ziek geweest voor hij dit schilderij maakte en kunstcritici beweren dat dit schilderij hier over gaat; de gewonde engel staat voor zijn ziek zijn en lijden en de sneeuwklokjes staan symbool voor wedergeboorte, gezondheid en opnieuw ontluikende schoonheid.

Hugo Simberg (Hamina 1873 -Äthäri 1917) was een Fins kunstschilder. Hij wordt vooral gerekend tot de stroming van het symbolisme. Hij werd geboren als zoon van een officier en doorliep enkele tekenopleidingen. In 1893 trad hij in de leer bij kunstschilder Akseli Gallén in Ruovesi. In 1896 reisde hij naat Londen en in 1898 naar Parijs en Italië. In die tijd begon hij ook met succes te exposeren. Hij schiep een boeiend oeuvre, dat bewoond wordt door trollen en vreemde beesten, maar waarin vooral de dood aanwezig is. Dit is dus een mooi en tamelijk onschuldig werk van hem.