Categoriearchief: Hedendaagse kunst

This is Blanche | Robbie Williams | 2014

Zelf heb ik tien jaar als psychiatrisch verpleegkundige gewerkt in een psychiatrisch ziekenhuis, dus deze wereld is me welbekend. Ik vind het knap hoe Williams zijn problemen en denkwijze op deze, kwetsbare en duidelijke manier neer zet. Zichzelf laat zien in zijn moeilijkste momenten en dat ook met de nodige humor doet. Eigenlijk precies hoe hij is. Hij laat daarmee ook zien hoe creatief hij is. Heel toegankelijk en zeker ook voor jonge mensen aansprekend, wat het onderwerp meer uit de taboesfeer haalt. Hoopvol ook, want zelf zegt hij “Wat me bijna vernietigde, maakte me uiteindelijk succesvol,” Zijn verhaal leert ons dat uit de diepste dalen de mooiste creaties kunnen ontstaan.

Not in a morbid way | Robbie Williams | 2022

De grote verrassing van mijn dagje kunstkijken in Amsterdam was de tentoonstelling : “Pride and Self-Prejudice” van Robbie Williams in Het Moco Museum. Al lang ben ik fan van hem om zijn muziek (ben ook wel eens bij een live optreden geweest van hem) , maar ook zijn ontwapenende persoonlijkheid spreekt me aan. Toch was ik wel sceptisch, altijd een beetje argwanend wanneer een bekend iemand ,buitenom zijn muziek, ook beeldende kunst denkt te kunnen maken….Deze sceptische houding liet ik heel snel varen, want wat een indrukwekkende expositie. Williams kampt al heel lang met mentale problemen door de overmatige druk door zijn, al op zeer jonge leeftijd gestarte, muzikale carrière, wat hij door overmatig drank en drugsgebruik trachtte te controleren. In een wereld die soms teveel lijkt, biedt Robbie’s kunst een moment van rust en reflectie. Zijn eerlijke en dappere weergave van zijn eigen strijd tegen externe druk en zijn innerlijke demonen is een reminder dat het oké is om niet oké te zijn.

The Artist is Present | Marina Abramovic | 2010

In performancekunst komt een directe relatie tot stand tussen kunstenaar, kunstwerk en toeschouwer, waardoor ze tijdelijk met elkaar zijn verbonden. Abramovic heeft dit concept verder ontwikkeld door het publiek tot wezenlijk deelnemer aan haar werk te maken. Van 14 maart tot 31 mei 2010 wijdde het museum of Modern Art (MOMA)in New York een retrospectief aan het werk van Abramovic getiteld “Marina Abramovic, the Artist is Present”.  Voor deze performance, die net als de tentoonstelling ongeveer drie maanden duurde, zat de kunstenaar gedurende de openingstijden van het MoMA in stilte op een stoel in het atrium van het museum. Bezoekers konden op een stoel tegenover Abramovic plaatsnemen om haar in stilte recht in de ogen te kijken zo lang als zij zelf wilden. Op de eerste dag van de performance schoof Ulay aan bij Abramovic, wat resulteerde in een emotioneel moment gevolgd door applaus. In totaal zat Abramovic 736 uur en 30 minuten op de stoel, en maakte zij oogcontact met ruim 1500 mensen. De tentoonstelling in het Stedelijk Amsterdam is indrukwekkend en geeft veel stof tot nadenken en tot gesprek. Nog te zien in het Stedelijk Museum Amsterdam t/m 14 juli 2014, met tijdslot!! Meer info: www.stedelijk.nl

Chuuuttt!! | Jef Aérosol | 2011

Op hetzelfde plein in Parijs als het vorige werk (van Obey) kun je ook dit werk bewonderen. Jef Aérosol is het pseudoniem van Jean Francois Perroy (geboren in 1957), een Franse graffitikunstenaar. Hij is sinds 1982 een voorstander van urban artin Frankrijk . Urban art combineert street art en graffiti en wordt vaak gebruikt om alle beeldende kunstvormen samen te vatten die ontstaan in stedelijke gebieden, geïnspireerd door stedelijke architectuur of de huidige stedelijke levensstijl. Omdat de urban arts zich kenmerkt door het bestaan in de openbare ruimte, worden ze vaak gezien als vandalisme en vernieling van privé-eigendom. Aérosol werd in 1957 geboren in Nantes. Hij maakte zijn eerste werk in 1982, in Tours, en woont sinds 1984 in Lille. Hij heeft zijn werken achtergelaten op de muren van vele steden.

The future is unwritten | Shepard Fairey (Obey) | 2019

Nog even terug naar Parijs, waar ik in november was, om nog wat bijzondere Street art te bekijken. Op het Place Igor Stravinsky, vlakbij Centre Pompidou, heeft Obey zijn honderdste fresco gerealiseerd. Het heeft een erg actuele boodschap; wees niet apathisch of laks terwijl er zoveel invloeden zijn die angst, verdeling en nationalisme onderwijzen. Een mooie boodschap in deze tijd…. Frank Shepard Fairey is een Amerikaanse hedendaagse kunstenaar, activist en oprichter van OBEY Clothing die voortkwam uit de skateboardscene. In 1989 ontwierp hij de stickercampagne “Andre the Giant Has a Posse” terwijl hij naar de Rhode Island School of Design ging. Hij is een echte leider op het gebied van street art. Door het Institute of Contemporary Art in Boston beschouwd als een van de meest invloedrijke straatkunstkunstenaars van dit moment, geniet hij wereldwijde erkenning sinds zijn creatie van Barack Obama’s campagneposter “ HOPE ”