Ja, ik kan hier geen genoeg van krijgen! Een groot kunstenaar als Albrecht Dürer is ook niet te vangen in drie berichtjes, ik zal er vast nog wel eens op terug komen. Vandaag alleen maar even genieten van dit prachtig portret!

Een reproductie van deze tekening heb ik zelf. Ik kocht hem lang geleden bij een kunsthandel. Mijn toenmalige vriendje was jarig en ik had geen idee wat ik voor hem moest kopen. We hadden amper twee maanden verkering; het zag er wel serieus uit, maar ja, wat kun je zeggen na twee maanden…Ik liep heel de stad door met een vriendin voor een gepast cadeau. En ik koop dit….Hoe kom ik er, als amper twintigjarige, bij om deze reproductie voor mijn  vriendje te kopen? Hij keek ook wel een beetje vreemd toen hij het uit pakte; je zag hem denken: “wat moet ik hier nu van denken?”. Hahaha, ongemakkelijk! Het heeft uiteindelijk goed uitgepakt; het vriendje is gebleven, misschien wel dankzij deze “biddende handen”.

Dürer maakte deze tekening met zilverstift op geprepareerd papier; het papier werd bedekt met een laagje witte pigment waarop men kon tekenen met een puntig zilverstaafje. Daarmee kon men mooie, verfijnde lijnen aanbrengen die niet konden worden uitgegumd: de volmaakte lijn moest in één keer raak zijn. Zelf zei hij er over: ” Dit heb ik met een spiegel naar mezelf getekend in het jaar 1484, toen ik nog een kind was”. Het is onvoorstelbaar dat een jongen van dertien jaar oud een van de mooiste tekeningen uit de geschiedenis van de kunst heeft geschapen. Prachtig!