Ook dit werk van Frida Kahlo kun je zien als een soort zelfportret: ook hier zie je beelden van pijn, dood en seksualiteit, belangrijke dingen uit haar leven. Je ziet haar benen vanuit haar positie in bad, inclusief haar vervormde voet (letsel van het verkeersongeluk wat ze kreeg op jonge leeftijd). Dit is haar meest surrealistische schilderij. André Breton, de grote man achter het surrealisme omschreef haar kunst treffend als “een lint geknoopt rond een bom”. Halverwege de jaren 40 kreeg ze problemen met haar ruggengraat en werd daardoor bedlegerig. Ondanks dat en de altijd aanwezige pijn bleef ze door schilderen tot haar dood. Dat maakte haar tot een soort cultfiguur.

In 1929 trouwde Frida met Diego Rivera, een Mexicaanse schilder van vooral grote muurschilderingen (zie eerdere berichten :https://www.kunstdwalingen.nl/tag/diego-rivera/). Vanwege hun beider temperamentvolle karakters werd het een stormachtig huwelijk wat in 1939 eindigde in een echtscheiding. Veel van haar zelfportretten uit die periode zijn getekend door de pijn die zij haar hele leven bleef lijden en door de woede om de ontrouw van haar echtgenoot. Later zou zij spreken van 2 zware ongelukken in haar leven:” één waarin een tram me aanreed, het andere was mijn man”. Toch hertrouwden ze in 1940, maar ze hadden allebei veelvuldig buitenechtelijke affaires. Op haar 47ste overlijdt Frida: vermoedelijk pleegde zij zelfmoord.

Frida Kahlo werd in 1907 in  Mexico geboren. Op 6jarige leeftijd werd ze getroffen door kinderverlamming aan haar rechterbeen. Dat is de bron van een aantal complexen die ze haar hele leven zou meedragen. Op 18 jarige leeftijd krijgt ze een heel zwaar ongeluk; de bus waarin ze zat werd aangereden door een tram. Ze moest maandenlang het bed houden. Toen besloot ze te gaan schilderen. Haar moeder liet spiegels aan haar bed vastmaken zodat ze zichzelf kon schilderen. Ze bleef schilderen en maakte 55 zelfportretten en 143 schilderijen.