Tag archieven: Londen

Venus en Mars | Sandro Botticelli | 1485

Het tweede topstuk van de National Gallery wat ik graag wilde zien was dit schilderij van Botticelli om de doodeenvoudige reden dat als er een Botticelli te zien is dan graag! Venus en Mars (of Mars en Venus) is een paneelschildering uit ongeveer 1485 van de Italiaanse renaissanceschilder. Het toont de Romeinse goden Venus, godin van de liefde, en Mars, god van de oorlog, in een allegorie van schoonheid en moed. Het jeugdige en wulpse paar leunt achterover in een bosrijke omgeving, omringd door speelse baby saters. Het schilderij was waarschijnlijk bedoeld om een bruiloft te herdenken, geplaatst in lambrisering of een meubelstuk om de slaapkamer van de bruid en bruidegom te versieren, mogelijk als onderdeel van een reeks werken. Dit wordt gesuggereerd door het brede formaat en de close-up van de figuren. Het wordt algemeen gezien als een weergave van een ideaalbeeld van sensuele liefde. 

Portret van Giovanni Arnolfini en zijn vrouw | 1434

Voor de National Gallery had ik tijdens mijn bezoek aan Londen niet zoveel tijd, dus had ik van te voren drie topstukken uitgezocht (en de zaalnummers) die ik wilde zien. Op je weg daar naar toe zie je dan natuurlijk toch nog heel veel prachtige schilderijen…….Dit portret van Arnolfifni en zijn vrouw wilde ik graag een keer in het echt zien, want het heeft veel betekend in de kunstgeschiedenis. In dit ontroerende schilderij ter ere van het huwelijk van de Toscaanse handelaar Giovanni Arnolfini combineert van Eyck op vernuftige wijze werkelijkheid en symboliek. In de spiegel zie je de getuige van het huwelijk, waarschijnlijk van Eyck zelf. Boven de spiegel staat zijn signatuur: Johannes de eyck fuit his (Johannes van Eyck is hier geweest). Het hondje symboliseert trouw, één brandende kaars in de kaarsenkroon kan het alziend oog van God symboliseren. De spiegel is omgeven door kleine tafereeltjes van de Passie tot de Verrijzenis van Christus en geeft aan dat het een christelijk huwelijk is. De trippen (slippers van hout die buiten werden gedragen om de leren schoenen tegen straatvuil te beschermen) op de vloer zouden aangeven dat de grond van de echtelijke woning heilig is. Wie overigens denkt dat de bruid al zwanger is heeft het mis; het was in die tijd mode om de jurk zo te plooien.

The Lady of Shalott | John William Waterhouse | 1888

Als je in Tate Britain bent moet je zeker dit schilderij zien. Al vele malen op plaatjes gezien, maar in het echt toch overweldigend, zeker ook door de afmetingen: 153x200cm. Het toont de vrouwe van Shalott in een boot op weg naar Camelot, waar haar einde wacht. Drie keer langs gelopen en nog een poosje voor gezeten…prachtig! Het was heerlijk rustig in het museum, dus even fijn rond gedwaald. Een volgend bezoek aan Londen staat dit museum zeker weer op mijn to do lijst, want op mijn weg tot deze prachtige schilderijen kwam ik nog heel veel moois tegen. Zo op een doordeweekse dag was het heel rustig en de vaste collectie van Tate Britain is gratis te bewonderen. Meer info: www.tate.org,uk

Het ontwakende geweten | William Holman Hunt | 1853

Nog zo’n iconisch schilderij uit de tijd van de Pre-Rafaelieten uit de collectie van Tate Britain in Londen: “The Awakening of Conscience” lijkt op het eerste gezicht de weergave van een huiselijk tafereel. Intimiteit tussen man en vrouw komt echter zelden voor als thema in de victoriaanse schilderkunst en ook hier blijkt dat bij nader inzien niet het geval. Allerlei symbolen alsook de titel maken snel duidelijk dat het hier gaat om een gehuwde man en zijn maîtresse. Aan de opeen gedrukte handen van de jonge dame, precies in het midden van het werk, is te zien dat ze ringen draagt maar niet om haar trouwringvinger. De vrouw kijkt ietwat verschrikt op, alsof ze buiten iets heeft gehoord of gezien. Ze draait in de richting een raam tegenover haar, dat te zien is in de spiegel op de achtergrond. De spiegel reflecteert een wereld vol licht, een wereld van geluk, rechtsonder binnenvallend tot vlak voor haar voeten. Ze lijkt letterlijk en figuurlijk het licht te zien en zich te realiseren hoezeer ze gevangen zit in haar situatie. Aan de man daarentegen gaat dit inzicht voorbij.

Ophelia John Everett Millais | 1851

Na de tentoonstelling over de Rossetti’s in Tate Britain, wilde ik toch ook graag het werk van de tijdgenoten zien. Tate Britain bezit een grote collectie van de Pre-Rafaelieten dus die kans liet ik niet voorbijgaan. Ophelia is het bekendste schilderij uit het oeuvre van Millais en een van de beroemdste iconen van de schilderkunst van de Pre-Rafaelieten. Ook op dit schilderij is Elizabeth Siddal, de vrouw van Gabriël Dante Rossetti, het model wat Ophelia uitbeeldt. Ze lag uren in een trouwjurk in een gevulde badkuip en hield daar een longontsteking aan over. Ophelia is een personage uit William Shakespeares beroemde toneelstuk Hamlet. Het verhaal speelt zich af in Denemarken. Hamlets vader is koning, maar wordt vermoord door zijn broer Claudius die vervolgens met de koningin, Hamlets moeder Gertrude, trouwt. Hamlet wil Claudius vermoorden maar vermoordt per abuis Polonius: hij is de adviseur van Claudius en vader van zijn geliefde Ophelia. Hamlet vertrekt naar Engeland. Ophelia is krankzinnig geworden door het verlies van haar vader en het vertrek van Hamlet. Ze zingt flarden van liedjes en plukt bloemen langs de oever van een rivier, maar valt en verdrinkt.