Deze uil was een gift van Pauwels, een Haagse sigarenhandelaar die  Mankes regelmatig voorzag van studiemateriaal. Per post, tram of bode werden de meest wonderlijke voorwerpen opgestuurd en dus ook regelmatig levende have, zoals deze uil. Mankes was heel blij met de uil. Je ziet hem op veel schilderijen terug. Toch verzocht hij na verloop van tijd zijn vriend te stoppen met de zendingen, regelmatig overleefden de dieren het niet. Dat vond hij niet nodig, omdat, zoals hij zelf zei; “de onderwerpen zitten toch in de schilder, nooit daar buiten”.

Jan Mankes, een Nederlandse schilder die ik zeer bewonder. Hij leefde van 1889 tot 1920. Niet heel lang dus. Hij leed aan tuberculose en overleed daar ook aan op 30 jarige leeftijd. Door zijn ziekte was hij vaak aan huis gekluisterd. Dat zie je ook terug in zijn werk, wat zich vooral concentreerde op zijn directe omgeving; de natuur, de mensen om hem heen. Prachtige eenvoudige, intieme beelden van een kleine besloten wereld. Hij heeft toch nog zo’n 200 schilderijen achtergelaten, waar wij nog van kunnen genieten!