Wat dit altaarstuk ook zo bijzonder maakt is alle mystiek die er mee gepaard gaat. In al die jaren dat het bestaat, ruim 500 jaar, is er veel mee gebeurd. In 1566, tijdens de beeldenstorm, werd het werk in de toren van de toenmalige Sint-Janskerk verborgen. Verschillende branden; in 1640 en 1822. Ook in oorlogen werd het stuk verstopt of verhuisd. Het meest opmerkelijke is toch wel dat in 1934 dit paneel van de “Rechtvaardige rechters” en nog een ander paneel werden gestolen om er de bisschop van Gent mee af te persen. De ontvoerders lieten één paneel terug vinden om zo hun eis van het losgeld voor het andere paneel kracht bij te zetten, maar de procureur des Koning van Gent weigerde te onderhandelen met dieven. Dit paneel is tot op de dag van vandaag nooit terug gevonden. Wat je ziet is een kopie van het origineel en er doen nog steeds vele geruchten de ronde waar dit paneel gebleven is.

Na de tentoonstelling over Jan van Eyck ging ik natuurlijk ook nog even langs “Het Lam Gods” in de Sint-Baafskathedraal in Gent om een volledig beeld te krijgen van het werk van Jan van Eyck. Jan van Eycks broer Hubert was ook een beroemd schilder. In dit grote gezamenlijke werk, het Gents altaarstuk, is men het er over eens dat hij zijn broer Jan zelfs overtrof. Hubert begon waarschijnlijk met het schilderen van het veelluik, terwijl Jan erbij werd betrokken in een latere fase. Als de zijpanelen gesloten zijn wordt een tafereel uit Maria Boodschap getoond, en als ze open zijn, staat in het midden de Aanbidding van het Lam, wat je hierboven ziet. Na de dood van zijn broer vervolledigde Jan het altaarstuk en overschilderde hij veel van Huberts ideeën. Vandaag de dag is het moeilijk uit te maken welke figuren door Jan en welke door Hubert werden geschilderd.