Het moge duidelijk zijn dat dit voorstel een oneerbaar voorstel lijkt te zijn. De man die de bundel geld toont en de vrouw die geen enkele interesse lijkt te hebben doen toch zoiets vermoeden…Judith Leyster was behoorlijk vernieuwend voor de periode waarin ze leefde:het was zeker toen niet gebruikelijk dat een vrouw dit soort taferelen schilderde of überhaupt schilderde, maar ook haar losse penseelvoering was niet gebruikelijk in die periode. Haar werk kun je vooral bewonderen in het Frans Halsmuseum, Rijksmuseum en dit werk in het Mauritshuis in Den Haag.

Zoals al in het vorige stukje gemeld  werd Judith in 1636 toegelaten tot het Sint Lucasgilde. Ze is daarmee een van de slechts twee vrouwen die in hele zeventiende eeuw tot het Haarlemse kunstenaarsgilde werden toegelaten. Ze trouwde in Heemstede met de kunstschilder Jan Miense Molenaer en kreeg vijf kinderen. De zorg voor haar gezin vormde waarschijnlijk een belemmering voor haar schilderscarrière, aangezien er nauwelijks werk van haar bekend is van na 1636, hoewel Leyster als een betere schilder wordt gezien dan haar echtgenoot. In elk geval schilderde ze waarschijnlijk niet meer onder eigen naam. Er wordt gedacht dat ze schilderde in het atelier van haar man.

Judith Leyster was een wonderkind, maar over haar formele scholing is niets bekend. Duidelijk is wel, zeker op dit werk goed te zien, dat ze beïnvloed werd door Frans hals. Zij was zijn leerling in 1628. In 1633 werd ze lid van het St. Lucasgilde en had in 1635 zelf al diverse leerlingen. In 1636 trouwde ze met de schilder Jan Miense Molenaar en het paar vestigde zich in Amsterdam. Zij legde zich toe op genrethema’s; schilderijen van momenten uit het huiselijk leven.