Dit werk is een samenwerking tussen de kunstenaar en zijn moeder, de IJslandse actrice Gudrún Ásmundsdóttir. Als student vroeg Kjartansson haar om hem, bij wijze van performance, tien minuten lang in het gezicht te spugen. Het werd een tragikomisch document, zowel intiem als confronterend, dat de clichématige haat-liefdeverhouding tussen moeder en zoon door elkaar schudt. Het werk refereert aan performancekunstenaars als Ulay en Marina Abramovic, voor wie uithoudingsvermogen en fysiek en psychisch lijden tot de kern van het werk behoort. Maar doordat zijn moeder hier als actrice een dubbelrol speelt, lopen spel en werkelijkheid naadloos in elkaar over. Zelf vond ik het verwarrend en choquerend, wat waarschijnlijk ook de bedoeling is….