Robbie Williams, ooit het stralende middelpunt van Take That en nu een sololegende, mixt charisma met diepgang in zijn muziek en raakt daarmee vele fans. Met elke hit heeft Robbie zich opnieuw uitgevonden, waardoor hij als één van de meest iconische en veelzijdige Britse popsterren de boeken in gaat. Zijn reis, die ooit begon in de schaduwen van een afkickkliniek, laat zien hoe hij zijn donkerste momenten heeft omgetoverd tot lichtpunten. Een hele mooie tentoonstelling in het Moco Museum Amsterdam, nog te zien tot 8-7-2024. Meer info: www.mocomuseum.com
Categoriearchief: Nieuws
This is Blanche | Robbie Williams | 2014
Zelf heb ik tien jaar als psychiatrisch verpleegkundige gewerkt in een psychiatrisch ziekenhuis, dus deze wereld is me welbekend. Ik vind het knap hoe Williams zijn problemen en denkwijze op deze, kwetsbare en duidelijke manier neer zet. Zichzelf laat zien in zijn moeilijkste momenten en dat ook met de nodige humor doet. Eigenlijk precies hoe hij is. Hij laat daarmee ook zien hoe creatief hij is. Heel toegankelijk en zeker ook voor jonge mensen aansprekend, wat het onderwerp meer uit de taboesfeer haalt. Hoopvol ook, want zelf zegt hij “Wat me bijna vernietigde, maakte me uiteindelijk succesvol,” Zijn verhaal leert ons dat uit de diepste dalen de mooiste creaties kunnen ontstaan.
Lachende jongen | Frans Hals | 1625
Hals is een van de beroemdste en meest bijzondere schilders uit de Hollandse 17de eeuw. Hij schilderde levendige, soms zelfs vrolijke portretten van mensen uit alle lagen van de bevolking. Vooraanstaande burgers, ondeugende kinderen en zelfs dronken of gek verklaarde tijdgenoten legde hij vast. Als geen ander kon Hals met kleur en brede penseelstreken zijn schilderijen ‘tot leven wekken’. Zijn vlotte schilderstijl inspireerde de Franse impressionisten – zij maakten in de 19de eeuw vele kopieën van zijn schilderijen. Deze vrolijk lachende jongen met pretogen en piekharen is geen portret, maar een ‘tronie’ – een studie van een lachend kind. Lachende figuren komen niet veel voor, het is een van de lastigste expressies om te schilderen. Dit werk is ook te zien op de tentoonstelling “Frans Hals ” in het Rijksmuseum in Amsterdam tot 9 juni 2024, daarna altijd te bewonderen in het Mauritshuis in Den Haag. Meer info: www.rijksmuseum.nl
Anna Ancher en Marie Kroyer op het strand van Skagen | Peder severin Kroyer | 1893
De hoofdreden om deze tentoonstelling te bezoeken was dit schilderij; echt één van mijn favorieten. De kans om het in Nederland in het echt te zien is uniek. Kroyer geldt als een van de belangrijkste vernieuwers van de Deense schilderkunst. Zijn blauwe doeken van het Skagense strand behoren tot zijn meest bewonderde en tegelijkertijd meest verguisde werken. Het prachtige licht van het noorden zie je hierin en in al zijn schilderijen terug. Een reisje naar Denemarken om nog meer van zijn werk te zien staat op mijn verlanglijst…Een prachtige tentoonstelling in het Singer Museum in Laren, waar het impressionisme uit deze drie buurlanden (Nederland, Duitsland en Denemarken) naast elkaar word gepresenteerd. Nog tot vijf mei te zien. meer info: www. singerlaren.nl
Was drogen-De bleek | Max Liebermann | 1890
Na een lange onderbreking, vanwege een technisch mankement, ga ik weer gewoon verder waar ik gebleven ben, want in de tussentijd heb ik natuurlijk niet stil gezeten. In februari was ik in het Singer Museum in Laren om de tentoonstelling “Frisse wind. Impressionisme van het noorden” te zien. In deze bijzondere reizende tentoonstelling wordt in samenwerking met het Museum Kunst der Westküste (Alkersum/Föhr) en het Niedersächsisches Landesmuseum Hannover een topselectie getoond van het Duitse, Deense en Nederlandse impressionisme. Max Liebeermann was een Duitse schilder, graficus, pastellist en illustrator. In zijn werk is een overgang van realisme naar impressionisme zichtbaar.