Auteursarchief: Krina

City Hall Londen | Norman Foster | 2002

Deze week nog wat opmerkelijke architectuur in Londen, zoals het gebouw links onder op de foto, het stadhuis van Londen (Cityhall). Het is een bouwwerk dat als hoofdkwartier dient van de Greater Londen Authority (GLA), bestaande uit de burgemeester van Londen en de Londen Assembly. Het gebouw staat in Southwark, op de zuidoever van de Theems, bij de Tower Bridge. Het werd ontworpen door Norman Foster en opende in juli 2002. De bouw van City Hall kostte £65 miljoen. Het gebouw wordt gehuurd voor een periode van 25 jaar. Het heeft een ongewone vorm met de bedoeling de buitenoppervlakte te verminderen en daardoor energie te besparen. Door de vorm heeft het gebouw de bijnaam “The Onion” (“De Ui”) gekregen. Een schroefvormige trap van 500 meter lang gaat naar boven over de volledige hoogte van het gebouw. Vanaf de trap kan het interieur gezien worden, wat symbool staat voor de transparantie van de overheid. Foster heeft een gelijkaardig ontwerp gebruikt voor de Reichstag in Berlijn

Fountain | Marcel Duchamp | 1917

Ook in Tate Modern: Fountain van Marcel Duchamp; wat in 2004 werd verkozen door een panel van vijfhonderd zogenaamde kunstkenners tot invloedrijkste kunstwerk van de twintigste eeuw. Het kunstwerk werd in 1917 anoniem ingezonden voor de tentoonstelling van de Société des Artistes Independants, een jury loze expositie te New York, waarvan Duchamp medeorganisator was. De op zijn achterkant liggende porseleinen urinoir werd als een beeldhouwwerk gepresenteerd. De inzending was gesigneerd “R. Mutt” (Engelse verbastering van het Duitse ‘Armut’, armoede). Buiten de presentatie als beeld, namelijk een kwartslag gedraaid, buiten de fantasiesignatuur en de titel Fontaine (Fontein) had de toen anonieme kunstenaar niets aan het object toegevoegd. Wél had zij het met haar daad een alledaags gebruiksvoorwerp van zijn gebruikelijke functie ontdaan en gepromoveerd tot een kunstwerk. Men nam de inzending echter niet serieus en dacht dat het om een grap of belediging van de organisatie van de expositie ging. Het werk werd daarom geweigerd, tot grote woede van Marcel Duchamp, die daarop uit het bestuur van de tentoonstelling stapte.

Carnival | Max Beckmann | 1920

Natuurlijk bezocht ik ook Tate Modern in Londen. Tate Modern is het nationale museum van Groot Britannië voor internationale moderne kunst en is, samen met Tate Britain, Tate Liverpool en Tate St Ives, deel van een groep die nu bekendstaat als de Tate Gallery. De tentoonstellingen zijn ondergebracht in een voormalige elektriciteitscentrale, in 2016 uitgebreid met een nieuwe vleugel( 60% groter geworden) en daarmee een enorm indrukwekkend gebouw. Sinds de opening op 12 mei 2000 is het museum een populaire bestemming geworden voor veel Londenaren en toeristen, met ongeveer 5 miljoen bezoekers per jaar. De permanente collectie is gratis toegankelijk. De permanente collectie beslaat onder andere futurisme, surrealisme en minimal art. Max Beckmann (Leipzig, 12 februari 1884 – New York, 27 december 1950) was een Duits expressionistisch kunstschilder.

Whistlejacket | George Stubbs | 1762

Het derde uitgekozen topstuk van National Gallery was dit enorme portret van Whistlejacket van George Stubbs. Het is te zien geweest op een tentoonstelling enkele jaren geleden in het Mauritshuis in Den haag, maar ik was toen verhinderd en dat vond ik eigenlijk alleen jammer vanwege dit portret. En zeg nou zelf; hier hangt hij toch fantastisch! Mijn reisgenoot en vriendin Lilian vatte het geduld op om deze foto via het doorkijkje te nemen, omdat het zo mooi is, maar het vergde wel wat geduld om hem zo zonder andere kijkers er op te krijgen, maar de aanhouder wint… Stubbs was een gespecialiseerde paardenkunstenaar die in 1762 door de Markies van Rockingham werd uitgenodigd om “enkele maanden” door te brengen in Wentworth Woodhouse in Yorkshire, zijn belangrijkste landhuis. Whistlejacket was het renpaard van de Markies. Stubbs had veel paardenportretten geschilderd, met en zonder menselijke figuren, maar de heroïsche schaal en het gebrek aan achtergrond van Whitlejacket zijn “ongekend” in zijn werk en paardenportretten in het algemeen. Een eventueel volgend bezoek aan londen neem ik meer tijd voor de National Gallery (wat ook gratis te bezoeken is) want dat verdient dit bijzondere museum zeker! Meer info: www.nationalgallery.org.uk

Venus en Mars | Sandro Botticelli | 1485

Het tweede topstuk van de National Gallery wat ik graag wilde zien was dit schilderij van Botticelli om de doodeenvoudige reden dat als er een Botticelli te zien is dan graag! Venus en Mars (of Mars en Venus) is een paneelschildering uit ongeveer 1485 van de Italiaanse renaissanceschilder. Het toont de Romeinse goden Venus, godin van de liefde, en Mars, god van de oorlog, in een allegorie van schoonheid en moed. Het jeugdige en wulpse paar leunt achterover in een bosrijke omgeving, omringd door speelse baby saters. Het schilderij was waarschijnlijk bedoeld om een bruiloft te herdenken, geplaatst in lambrisering of een meubelstuk om de slaapkamer van de bruid en bruidegom te versieren, mogelijk als onderdeel van een reeks werken. Dit wordt gesuggereerd door het brede formaat en de close-up van de figuren. Het wordt algemeen gezien als een weergave van een ideaalbeeld van sensuele liefde.