Dit monumentale werk is zijn meest spectaculaire: het is 2,58 meter hoog en 4,31 meter breed. Om het werk te maken, moest Ensor het gedeelte van het doek dat hij zou beschilderen aan de muur spijkeren terwijl de rest op de grond bleef liggen. Hij ging te werk met beide kanten van zijn borstel en gebruikte ook paletmessen en spatels, waardoor het niet vreemd is dat het doek wordt beschouwd als een voorloper van het expressionisme. Ensor wilde de Intocht tonen op de salon van Les XX, maar de kunstbeweging, die hij mee had opgericht, weigerde. Hij bewaarde het dan maar in zijn woonkamer in Oostende. In 1929 kreeg het grote publiek het doek voor het eerst te zien op een tentoonstelling in het Paleis voor Schone Kunsten. Later is het verkocht aan het Paul Gettymuseum in Los Angeles.

Zoals ik vorige week al vertelde was ik deze zomer een paar dagen in Oostende en als je Oostende zegt dan zeg je “James Ensor”. Ensor is er geboren en getogen en dat kun je helemaal herbeleven in het James Ensorhuis. Voorheen een oud stoffig, maar toch ook heel leuk museum, maar nu totaal vernieuwd naar de maatstaven van deze tijd. Het oude woonhuis van Ensor (vroeger een souvenirwinkel) is zo goed als hetzelfde gebleven, maar nu is er een naastliggende ruimte bijgevoegd en daar krijg je een totale beleving van hoe Ensor leefde in het Oostende van begin 1900. Dit schilderij wordt via een diapresentatie helemaal ontrafeld en dat is bijzonder grappig. Ensor dreef de spot met de preutse badgasten die toch naar het strand gingen en elkaar begluurden. Echt een enorme toevoeging deze uitbreiding van het museum, zeker een bezoekje waard!