Simberg schilderde vaak macabere en bovennatuurlijke taferelen met een sterk symbolische lading. Hij gaf echter nooit een verklaring over de betekenis van zijn werken. Als hem daar ooit naar werd gevraagd gaf hij simpelweg aan dat iedereen er zelf maar in moest zien wat men erin wilde zien. Daarbij hoopte hij, naar eigen zeggen, dat zijn schilderijen mensen in hun diepste gevoelens zouden raken: “dat ze hen lieten huilen in het hart van hun hart”. Simberg was erg ziek geweest voor hij dit schilderij maakte en kunstcritici beweren dat dit schilderij hier over gaat; de gewonde engel staat voor zijn ziek zijn en lijden en de sneeuwklokjes staan symbool voor wedergeboorte, gezondheid en opnieuw ontluikende schoonheid.