Dit schilderij is echt één van mijn favorieten! Wat een angst drukt dit schilderij uit. En toch, als je beter kijkt, zie je prachtige kleuren van een ondergaande zon. Edvard Munch beschreef het ontstaan van zijn beroemde werk als volgt: “ik was ziek en moe. Ik stond uit te kijken over het fjord. De zon ging onder. De wolken waren rood gekleurd als bloed. Ik stond daar, huiverend van angst en ik voelde hoe een luide, eindeloze schreeuw de natuur uiteen reet…De kleuren schreeuwden.” Het is dus niet de figuur die schreeuwt, maar de natuur..daarom houdt hij zijn handen voor de oren. In 2012 bracht “De schreeuw” bij Sotheby’s in 10 minuten een recordbedrag van 120.000.000 dollar op. Dat is heel bijzonder, vooral omdat het een pastel is en geen olieverfschilderij.
Nooit geweten dat het hier niet gaat om een schreeuw van de man zelf maar dat hij zich wil afschermen van het geluid van kleuren, uit de natuur! Wat is er van hem geworden?
Maar inderdaad een prachtig karaktervol schilderij, krachtige uitdrukking van emotie.
Nee, dat was voor mij ook een verrassing, aardig om te weten, dacht ik. Munch heeft een moeizaam leven gehad, maar na een zenuwinstorting en behandeling daarvoor, heeft hij zich herpakt en maakte ook wat vrolijker schilderijen.
De schreeuw van de Noorse kunstschilder Edvard Munch behoort tot de iconen van de westerse kunstgeschiedenis van de moderne kunst.