Voorbeelden van oneindigheid zijn te vinden in Eschers vlakvullingen. zijn zelfbedachte sterren en planeten, de structuur van zijn kristallen, cirkellimieten en metamorfoses. Beide thema’s zitten vol met wiskundige elementen. Door zijn visuele intelligentie kon Escher wiskundige patronen doorgronden. Het grappige is dat hij zelf beweerde geen verstand te hebben van wiskunde.  Pas in de jaren vijftig van de twintigste eeuw kreeg hij in bredere kring erkenning als kunstenaar, vooral in de VS. Kristallografen en wiskundigen ontdekten in zijn werk symmetrieën en thema’s uit hun vakgebieden. Eschers grafische werk wordt vanaf 1960 in wetenschappelijke (leer)boeken gebruikt. In de jaren zestig werd zijn werk, tot zijn verbazing, vanwege de fantastische parallelle werelden door hippies en popsterren omarmd.