Heel mooi zoals dit portret van een ziek meisje je meteen bij de keel grijpt; haar blik, haar uitstraling, haar gelaatskleur. Het is het oudere vijftienjarige zusje van de schilder wat leed aan tuberculose en daar later aan stierf. Ook als je dat niet zou weten kun je toch zien dat het meisje erg ziek is en vrees je voor haar toekomst. Toch is het geen sentimenteel beeld wat Krohg geeft; hij laat zien dat ook al ben je mooi en jong, je toch ziek kunt worden. Weer een werk waarin hij de kwetsbaarheid van de mens prachtig uitbeeldt. Krohg was gehuwd met kunstschilderes Oda Krohg (née Lasson). Veel van zijn werk bevindt zich momenteel in het Nationaal Museum voor Kunst, Architectuur en Design te Oslo en in Skagens Museum in Denemarken. Dit schilderij kun je bewonderen in Nasjonalmuseet in Oslo.

Dit vind ik een prachtig plaatje; zo’n stoere visser slapende, een mens in zijn meest kwetsbare positie….In al zijn eenvoud heel ontroerend. Door zijn krachtige en directe stijl groeide Krogh in Noorwegen uit tot een leidende figuur in de overgang van romantiek naar realisme. Hij maakte deel uit van de Skagenschilders, samen met onder anderen Anna en Michael Ancher, en oefende invloed uit op Edvard Munch. Krohg was verder uitgever van het tijdschrift “Impressionisten” en van 1890 tot 1910 een vooraanstaand journalist van de Noorse krant “Verdens Gang”, waar hij vermaard was om zijn interviews. Later was hij ook nog leraar aan de Noorse Academie voor Fijne Kunsten(1909-1925).

Christian Krohg was een Noors kunstschilder, illustrator, schrijver en journalist. Hij wordt gerekend tot één van de belangrijkste Noorse kunstschilders van zijn generatie. Krohg was de zoon van een advocaat en diplomaat en kleinzoon van een oud-minister. Hij studeerde rechten aan de Universiteit van Oslo en ging later naar de kunstacademie in Karlsruhe. Van 1881 tot 1882 werkte hij als kunstschilder in Parijs. Geïnspireerd door het realisme koos hij vooral motieven uit het leven van alledag, vaak uit de sociale onderlaag. Bekend werden zijn reeks portretten van prostituees. Ook schreef hij onder de titel Albertine (1886) een roman over de prostitutiewereld, welke na verschijnen een schandaal veroorzaakte en door de politie werd geconfisqueerd.