Dit vind ik prachtig: eigenlijk niet meer dan een paar krachtige, wilde lijnen, met een beetje kleur, maar zo’n duidelijk beeld. Met zoveel “gemak “, nonchalance getekend, alsof het er in een paar minuten opstaat….prachtig. Dit is toch ook weer één van de “nettere ” werken van Schiele, ik houd het netjes! Natuurlijk waren zijn seksuele thema’s in die tijd schokkend en leidden in 1912 zelfs tot een korte gevangenschap, omdat hij immorele  tekeningen zou hebben gemaakt. Zijn manier van schilderen en tekenen; nerveus en intens, heeft hem tot één van de belangrijkste expressionisten gemaakt.

Schiele was bevriend met Gustav Klimt, zijn invloed zie je heel goed terug in dit schilderij van Schiele, vind ik.  Gezien zijn jeugd is het niet verbazingwekkend dat in het werk van Schiele de dood een grote rol gespeeld heeft. Dit schilderij laat de omarming zien van de dood, die eruit ziet als Schiele zelf, en zijn ex-vriendin Wally, met wie hij een poosje samenwoonde. Later trouwde hij met Edith en zijn leven leek een wat stabieler karakter te krijgen. In 1915 trouwde hij met haar, maar het was van korte duur; in 1918 overleed Edith aan de Spaanse griep, ze was toen 6 maanden zwanger. Drie dagen later overleed Schiele aan dezelfde ziekte, hij was pas 28 jaar oud.