Fantin-Latour had vooral succes in Engeland, waar hij in 1859 door James Abbott McNeil Whistler was geïntroduceerd en waar hij vanaf 1862 vrijwel jaarlijks exposeerde in de Royal Academy in Londen. Eind 1876 trouwde hij met Victoria Dubourg en vestigde zich in haar buitenhuis in het Normandische Buré. Victoria ontplooide zich tot een ijverige leerling van haar echtgenoot. Haar bloemstillevens zijn nauwelijks van die van hem te onderscheiden. Zelf hou ik enorm van Oost-Indische kers, ik zaai het ieder jaar in mijn tuin en geniet er een hele zomer van, dus daarom dit schilderij!

Het beroemdst werd Fantin-Latour door zijn lithografieën, waarop hij vaak beelden uit opera en muziek vastlegde. Hij illustreerde werken van Wagner en Hector Berlioz. Dit zijn de drie waternimfen die voorkomen in Richard Wagner’s operacyclus “Der Ring des Nibelungen”. In dit verhaal bewaken de Rijnnimfen of Rijndochters het goud dat op de bodem van de Rijn ligt en waarvan men een ring kan laten smeden die iemand de wereldmacht geeft. Die persoon moet dan wel in ruil voor die macht de echte liefde (niet de zinnelijke lusten) afzweren. Tja…een duivels dilemma!

Henri Fantin-Latour (1836-1904) was een Frans schilder en lithograaf die vooral werkzaam was in het 19de eeuwse Parijs. Hij leerde het schilderen van zijn vader Théodore Fantin-Latour die vooral portretten schilderde. Hij begon zijn loopbaan als traditioneel schilder en werd geaccepteerd door de Parijse Salon. Door zijn romantische denkbeelden werd zijn stijl steeds minder academisch. In 1863 exposeerde hij met impressionistische vrienden, onder wie Édouard Manet. Fantin-Latour is vooral bekend om zijn stillevens met bloemen. Vaak schilderde hij rozen die, vanwege hun korte levensduur, worden beschouwd als symbool van sterfelijkheid.