Naar dit plaatje heb ik toch wat langer gekeken….Ik weet niet wat jullie voor activiteiten doen met jullie vrienden, maar in mijn vriendenkring komt het (gelukkig) niet in de buurt hiervan…. Nu is dit werk uit 1974, ten tijde van de seksuele revolutie, een heel ander moraal dan nu, maar toch….Grützke lijkt vooral ironisch commentaar te willen leveren op collectieve neurosen, vrouwenpower, groepsdruk en de man als eenzaam, maar kostelijk onwetend wezen. En dat zie je zeker in zijn vroege werk, zoals dit, terug. Het latere werk is wat agressiever en rauwer en kon mij niet zo bekoren….

In het Paasweekend was ik in Arnhem. Natuurlijk bezocht ik weer de nodige musea in de buurt. Zo ook Museum More in Gorssel. Daar was een tentoonstelling gaande van de Duitse kunstenaar Johannes Grützke. Dat was wel even schrikken; levensgrote doeken met veel, vaak naakte mensen in zeer vreemde houdingen en composities. Museum More zegt over Grützke: “Grützke toont de mens in al zijn glorieuze gekte. Met gevoel voor ironie en ook met compassie”. Helemaal waar! Want heeft het werk bij het eerste gezicht iets hilarisch, als je langer kijkt voel je meteen medeleven, compassie met de persoon of personen. Op dit schilderij valt het wel mee, alhoewel de mannen lijken beetgenomen te worden door de vrouw…