Misschien een beetje luguber, maar toch een mooi portret van deze mevrouw op haar sterfbed. Het is mogelijk in die tijd dat er eerst een foto gemaakt werd, waarvan dan een schilderij werd gemaakt. Ik weet niet of dat ook het geval is bij dit schilderij. Zelf vind ik dit vele malen mooier dan een foto; wat ik altijd echt luguber vind. Logisch ook dat dit mooier is, want je kunt de persoon altijd nog een beetje mooier maken dan ze in werkelijkheid zijn. Doe voor mij toch maar een leuke foto of schilderij wanneer de persoon nog in leven is, gewoon op een leuk, vrolijk moment.

Fortuny blonk uit in realistisch tekenen en schilderen en had een opmerkelijk gevoel voor kleur. Dit schilderij is een mooi voorbeeld van zijn latere stijl. Door het felle zonlicht wordt het naakte kind omlijnd door donkere schaduwen. Het gezichtspunt ligt er boven en Fortuny combineert complementaire kleuren voor een frisse uitstraling. Toen dit werk werd gemaakt, experimenteerden jonge kunstenaars in Frankrijk met licht- en kleureffecten en plein air (in de buitenlucht) in plaats van in een atelier. Fortuny omarmde weliswaar niet het impressionisme, maar verkende vergelijkbare thema’s als de impressionisten. Helaas stierf hij enkele maanden na de voltooiing van dit werk aan malaria, wat hij had opgelopen tijdens het schilderen van dit werk in Zuid-Italië.

Na zijn kunstopleiding in Barcelona won de Catalaanse schilder Maria Fortuny y Carbó in 1857 de Prix de Rome. De rest van zijn korte leven ( hij werd maar 36) bracht hij door in Italië afgezien van een jaar in Parijs (1868), waar hij via een bekende kunsthandelaar veel geld verdiende met zijn schilderijen en internationaal bekend werd. Hij werd een van de toonaangevende kunstenaars van zijn tijd en droeg in sterke mate bij aan de opleving en ontwikkeling van de Spaanse schilderkunst. Fortuny maakte vooral gedetailleerde genrestukken op klein formaat.