Dit vind ik zelf wel een echt mooi schilderij van Rego, ook al straalt hier de dubbelzinnigheid ook weer vanaf als je naar de voorstelling en de titel kijkt. Ook hier eigenlijk weer een verwijzing naar macht en overheersing, maar je ziet ook een krachtige vrouw die van zich afbijt? Het fijne van kunst is dat je er in mag  zien wat je zelf denkt er in te zien en dat kan bij het werk van Rego zeker. Het geeft stof tot nadenken. Al met al toch een mooie tentoonstelling,in Musée de l’Orangerie in Parijs, die nu helaas niet meer te zien is.

Bij dit schilderij krijg ik altijd een zeer onbehaaglijk gevoel. Ik kom het vaak tegen in mijn kunstboeken en het hing ook op de tentoonstelling, het is het bekendste werk van Rego. Wat wil ze zeggen/vertellen met dit schilderij? Wat je ziet is een woedende man en een meisje wat haar lichaam dicht tegen hem aandrukt….en haar vriendelijke, goedgelovige moeder helpt hem uit te kleden. Ik krijg er rillingen van, incest? Het gaat in ieder geval over opstand en overheersing met een seksuele ondertoon en dat geeft een sfeer weer die zeker niet in de haak is. Je kunt het mooi vinden of niet, maar het is knap om zo een gevoel op te roepen. Dit schilderij doet iets met je.

Toen we in Parijs waren, zagen we in Musée de l’ Orangerie een tentoonstelling van Paula Rego, een Brits kunstschilderes van Portugese herkomst. Ze is vooral bekend geworden door haar vaak sinistere, magisch realistische werken. Rego werd geboren in een welgestelde Portugese familie. Haar vader was ingenieur en vertrok in 1936, samen met zijn vrouw, voor zijn werk naar Engeland. Paula werd overgelaten aan de zorgen van haar grootmoeder. Van 1945 tot 1951 ging ze naar een Engelstalig privé-internaat in Carcavelos. Deze opleiding was streng anglicaans, hetgeen bij haar leidde tot een sterk Katholiek schuldbesef en de overtuiging dat de duivel echt bestond. Deze overtuigingen uit haar vroege jeugd zouden een sterke rol spelen in haar latere werk.