In 1937 kreeg Dufy opdracht om een grote wandschildering te maken voor de Wereldtentoonstelling in Parijs. In 10 maanden tijd realiseerde hij La Fée électricité een werk van 10 meter hoog en 60 meter breed. Het schilderij schetst de geschiedenis van de mensheid, van de oude Grieken tot aan de nieuwste ontdekkingen en uitvindingen. Omdat mensen zagen dat de natuur zich aan bepaalde wetten houdt, waren de goden wellicht toch niet almachtig. Het onderwerp van het schilderij is met name de geschiedenis van elektriciteit en is nog steeds te zien in het Musée ‘d Art Moderne de la Ville de Paris.

In 1907 keerde Dufy zich af van het schilderen en ging zich bezig houden met textielpatronen, grafische ontwerpen en boekillustraties. In 1919 vatte hij de schilderskunst weer op en vestigde zich aan de Franse Rivièra. Daar werd hij door zijn vriend Paul Poiret, aangemoedigd tot het schilderen van een omvangrijke serie schilderijen die snel werden uitgevoerd; schilderingen van vluchtige taferelen op boulevards en stranden, bij zeilwedstrijden en paardenrennen.

Raoul Dufy (1877-1953) was een Frans fauvistisch kunstschilder, illustrator, stofontwerper en decoratieschilder. Dufy werkte vanaf zijn 14de als boekhouder bij een koffie-importeur in Le Havre. In 1895 ging hij, naast dit werk, in de avonduren lessen volgen van de schilder Charles Lhuillier aan de École des Beaux-Arts in Le Havre. In 1900 won Dufy een beurs voor de École des Beaux Arts in Parijs. Ondanks zijn conventionele opleiding voelde Dufy zich sterk aangetrokken door de radicale ideeën van Matisse en Derain, en hij flirtte enige tijd met het impressionisme, het kubisme en het fauvisme.