Dit kalme landschap zonder mens of dier is typisch voor Hammershoi. Het toont het gebied rondom Roskilde, ten zuidwesten van Kopenhagen. Het land beslaat een derde deel van het schilderij, de rest wordt ingenomen door de lucht en zachte wolkjes. In feite wordt de zachtheid van het glooiende landschap gereflecteerd in de lucht, waardoor je een heel harmonisch geheel krijgt. Ook is er geen enkel detail wat in het oog springt of afleidt. Om een dergelijke rust uit te kunnen beelden moet een kunstenaar zeer scherp observeren. Hammershoi reisde door heel Europa; hij kwam graag in Nederland en Engeland. Hij werd bewonderd door zijn tijdgenoten zoals de Franse kunstenaar Auguste Renoir.

Zijn stijl en techniek in het midden van de jaren 1880 verschilde niet veel van die van andere schilders uit deze periode, maar met de psychologische lading van zijn werk was hij zijn tijd vooruit. Dit was meer iets van de jaren 1890, waardoor zijn werk niet altijd begrepen werd door zijn tijdgenoten. Een portret van zijn zus Anna in 1885 werd bijvoorbeeld afgewezen voor de Neuhausen Prijs. Zijn palet bestaat altijd uit een harmonieuze combinatie van grijstinten, van zacht zwart tot wit, geaccentueerd door iets warmere tinten. Zijn interieurs van de 1880s laten zien dat hij een meester was van de overgang van intens zwart naar helder licht. Hammershøi wordt ook wel de Deense Vermeer genoemd, vanwege zijn beeldopbouw, licht en perspectief.

Vilhelm Hammershoi was een Deense kunstschilder. Hij schilderde portretten, landschappen, architectuur en interieurs en is vooral bekend van zijn donkere portretten en zijn zacht getinte interieurs. Hammershøi groeide op in een bevoorrecht milieu in Kopenhagen. bleek al jong talent te hebben en volgde vanaf zijn achtste levensjaar tekenlessen. Hij volgde van 1879 tot 1884 lessen aan de Koninklijke Deense Kunstacademie in Kopenhagen. Hij kwam in contact met leden van de beweging Frie Studieskoler, die zich distantieerden van de academische opleiding. Hij had al vroeg succes, vooral internationaal. In 1891 trouwde hij met Ida Ilsted, met wie hij tot zijn dood in 1916 samen bleef. Ida komt veelvuldig in zijn schilderijen voor, in de interieurscenes en portretten waar hij haar vaak op de rug afbeeldde.