Na haar opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (1891-1894) woonde Lucie van Dam met haar gezin in Oosterbeek, de eerste Nederlandse kunstenaarskolonie. In 1907 vestigde zij zich, na haar scheiding, als zelfstandig kunstenaar in Veere. Veere was voor haar geen onbekend terrein. Met haar nicht de Domburgse schilderes Mies Elout-Drabbe (1875-1956) had zij Veere reeds regelmatig bezocht. Het stille en pittoreske Veere was een ideale plek om haar leven weer op orde te krijgen en zich geheel aan de kunst te wijden. In 1909 hertrouwt zij met de bekende, maar gevreesde kunst recensent Albert C.A. Plasschaert (1874-1941) en enkele jaren later verhuizen zij samen naar het huis Sint Sebastiaen aan de Kaai. Ondanks hun beider grote culturele belangstelling houdt het huwelijk geen stand en wordt eind 1922 ontbonden.