Dit schilderij is gebaseerd op Dante’s verhaal over zijn onbeantwoorde liefde voor Beatrice Portinari en zijn wanhoop bij haar dood en is geschilderd ter nagedachtenis aan Rossetti’s vrouw, Elizabeth Siddal, die in 1862 stierf. Rossetti en zijn kunstvrienden waren van mening dat het verval van de Britse kunst nabij was; het enige wat alle kunstenaars probeerden te doen, was schilderen zoals Rafaël. De prerafaëlieten hadden daarom gezworen net te doen alsof Rafaël nooit had bestaan, en lieten zich liever inspireren door de kunstenaars van de gotiek. Middeleeuwse romances werden hun geliefde onderwerpen.