De Italiaans- Britse familie Rossetti was een van de roemruchte artistieke clans van victoriaans Londen. De uit Napels gevluchte geleerde Gabriele Rossetti had een schare aan kunstzinnige kinderen. De oudste zoon, de dichter en schilder Dante Gabriël (vernoemd naar de favoriete dichter van de familie, Dante Alighieri), werd het bekendst. Hij was een impulsieve, dweepzuchtige en theatrale figuur. Zijn vrouwenportretten behoren tot de herkenbaarste werken die de prerafaëlieten voortbrachten. De tentoonstelling in Tate Britain geeft een mooi overzicht van zijn leven, familie en liefde en samenwerking met Elizabeth Siddal. Ook is er werk van haar te zien. De tentoonstelling wordt opgesierd door door luidsprekers voorgedragen gedichten van hem. Zeer de moeite waard! De tentoonstelling loopt nog t/m 24 september dus tijd genoeg om nog een tripje naar Londen te plannen. Wel reserveren van te voren. Tate Britain is gratis te bezoeken, maar voor de tentoonstelling betaal je 22 pond. meer info: www.tate.org.uk

Hun liefde voor elkaar was intens, maar ook vol met jaloezie en drama. Artistiek gezien was de relatie van Rossetti en Siddal zeker wederkerig. Voor Rossetti is het duidelijk waar de winst zat: vanaf het moment dat zij bij hem introk had hij een model aan huis. Zeker duizend keer tekende hij zijn verloofde, op het obsessieve af. Maar hij gaf haar ook les, deelde zijn atelier met haar en nam haar mee naar tentoonstellingen. Ook inspireerden ze elkaar; Rossetti’s onderwerpen werden die van Siddal en omgekeerd. Siddal werd echter ziek, het is niet helemaal duidelijk waar ze aan leed, tuberculose, anorexia, zenuwpijn en melancholie….? Ter verlichting begon ze zich te verdoven met het opiaat laudanum. In 1862 overleed ze aan een overdosis op 32 jarige leeftijd. Rossetti was ontroostbaar; hij zag haar elke nacht aan zijn bed verschijnen. Na een tijdje begon hij toch weer te schilderen en Lizzy werd als model vervangen door andere roodharige vrouwen.

Vorige week was ik een paar dagen in Londen en zag daar o.a. de tentoonstelling “De Rossetti’s”, een grote tentoonstelling met in de hoofdrol Rossetti en zijn vrouw Elizabeth Siddal of Lizzie zoals ze ook werd genoemd, in Tate Britain. De stormachtige relatie tussen de twee schilders leverde prachtige kunstwerken op. Elizabeth was een opvallende verschijning met haar doorschijnende huid en een bos koperrood haar. Ze voldeed weliswaar niet aan het Victoriaanse schoonheidsideaal, maar viel des te meer in de smaak bij de leden van The Pre-Raphaelite Brotherhood. Deze Engelse kunstenaarsgroep zette zich vanaf 1848 af tegen de normen die door de Royal Academy of Arts werden opgelegd en verlangede naar ambachtelijke, decoratieve kunst van vóór de Renaissance van schilders als Raphael. Elizabeth was hun favoriete model.