Hun liefde voor elkaar was intens, maar ook vol met jaloezie en drama. Artistiek gezien was de relatie van Rossetti en Siddal zeker wederkerig. Voor Rossetti is het duidelijk waar de winst zat: vanaf het moment dat zij bij hem introk had hij een model aan huis. Zeker duizend keer tekende hij zijn verloofde, op het obsessieve af. Maar hij gaf haar ook les, deelde zijn atelier met haar en nam haar mee naar tentoonstellingen. Ook inspireerden ze elkaar; Rossetti’s onderwerpen werden die van Siddal en omgekeerd. Siddal werd echter ziek, het is niet helemaal duidelijk waar ze aan leed, tuberculose, anorexia, zenuwpijn en melancholie….? Ter verlichting begon ze zich te verdoven met het opiaat laudanum. In 1862 overleed ze aan een overdosis op 32 jarige leeftijd. Rossetti was ontroostbaar; hij zag haar elke nacht aan zijn bed verschijnen. Na een tijdje begon hij toch weer te schilderen en Lizzy werd als model vervangen door andere roodharige vrouwen.