Vorige week was ik een paar dagen in Londen en zag daar o.a. de tentoonstelling “De Rossetti’s”, een grote tentoonstelling met in de hoofdrol Rossetti en zijn vrouw Elizabeth Siddal of Lizzie zoals ze ook werd genoemd, in Tate Britain. De stormachtige relatie tussen de twee schilders leverde prachtige kunstwerken op. Elizabeth was een opvallende verschijning met haar doorschijnende huid en een bos koperrood haar. Ze voldeed weliswaar niet aan het Victoriaanse schoonheidsideaal, maar viel des te meer in de smaak bij de leden van The Pre-Raphaelite Brotherhood. Deze Engelse kunstenaarsgroep zette zich vanaf 1848 af tegen de normen die door de Royal Academy of Arts werden opgelegd en verlangede naar ambachtelijke, decoratieve kunst van vóór de Renaissance van schilders als Raphael. Elizabeth was hun favoriete model.