De helden van de Franse revolutie zagen zichzelf als de nieuwe Grieken en Romeinen, en deze houding kwam natuurlijk ook tot uiting in de kunst van de late 18de eeuw. Vooral David kon de ideeën van de revolutie goed tot uiting brengen in zijn schilderijen. Hij werd als de artistieke leider gezien van de revolutionaire regering. Op 13 juli 1793 diende Marie-Anne Charlotte Corday, een aanhangster van de girondijnen, zich bij Jean Paul Marat aan onder het voorwendsel dat zij informatie over een groep girondijnen had en stak hem neer. David werd gevraagd de begrafenis te organiseren en een schilderij te zijner gedachtenis te leveren. Omdat Marat leed aan een jeukziekte die hij alleen kon verlichten door veel te baden, werkte hij dikwijls in zijn badkuip. Hij is gestorven met zijn ‘wapen’ in de hand, hier afgebeeld naast het bebloede mes.