Dit is het bekendste werk van Caillebotte; ik kom het regelmatig tegen in kunstboeken. Laatst zag ik het in het echt in Parijs in Musée ‘d Orsay en het is prachtig! In die tijd vond men het een ordinair schilderij en werd het niet door de “salon” geaccepteerd. Caillebotte kocht schilderijen van zijn impressionistische vrienden en had uiteindelijk een mooie collectie schilderijen, die hij na zijn dood naliet aan de staat. Van de 65 werden er na 3 jaar getouwtrek, slechts 38 aanvaard en ook die kwamen voor 1928 het Louvre niet binnen. Tekenend voor Caillebotte was dat hij steeds die schilderijen van zijn vrienden kocht die zij aan de straatstenen niet kwijt konden. En uiteraard zijn dat veelal de schilderijen die nu als hun belangrijkste werken worden beschouwd.