In de jaren 1880 hadden wetenschappers bewezen dat licht in de oogbal wordt opgevangen als kleine gekleurde stipjes, die de hersenen vervolgens samensmelten tot beelden. En dit is wat Seurat probeerde na te bootsen. Naast het Parijse uitgaansleven schilderde hij ook zeegezichten en havens. Het zijn verstilde schilderijen. Op zijn landschappen zijn nauwelijks mensen te vinden. Hij liet in deze zeegezichten zichzelf een beetje gaan, het was meer een hobby, vingeroefeningen. En dat zie je, ze zijn wat meer ontspannen, niet zo stijf.
Honfleur:
De krijt rotsen daar.
Een maagdelijke schoonheid als je het voor het eerst ziet.
De natuur heeft daar echt het mes in de aarde gezet.
Zo’n prachtige overgang…..
Het groene gras wat overgaat in de witte krijtrotsen.
En op die rotsen hebben de meeuwen dan weer hun nesten gemaakt.
Prachtig!!!
Helemaal goed, Honfleur super leuk stadje en dit schilderij zou ik zo ophangen, maar ik denk iets boven de begroting ….
Ik ben er eerlijk gezegd nog nooit geweest, maar het staat nu op de nominatie…Ik weet niet wat er voor gevraagd wordt Ellen, maar een goeie reproductie is ook leuk!