De schilderijen van Toulouse-Lautrec kenmerken zich door de vrije, maar toch scherpe tekenstijl. Hier slaagt hij erin om het karakter en de duidelijk omlijnde persoonlijkheid van de vrouw, die met haar rug naar de kijker zit, over te brengen. Dit werk behoort tot de “Elles reeks”, een serie portretten van prostituees die sympathiek en met veel respect zijn neergezet. Zoals vele schrijvers voelde De Toulouse-Lautrec zich aangetrokken tot de wereld van de prostitutie. Regelmatig nam hij voor enige tijd zijn intrek in een bordeel. De meisjes van plezier aanvaardden de schilder en duldden hem als één hunner. Ze noemden hem Mijnheer Henri de schilder. Hij, van zijn kant, waardeerde hun kinderlijkheid, de spontaniteit en de vrijmoedigheid. Hij schilderde de meisjes, terwijl ze zich wasten, kleedden, ontbeten, in het salon op klanten wachtten, zich in de spiegel bekeken en elkaar liefkoosden, in hun armzalige jacht op een beetje tederheid te midden van de betaalde liefde.