Een mooi eenvoudig schilderij van twee vrouwen die elkaar liefhebben, ontroerend ook, vind ik. Er bestaat weinig twijfel over dat Toulouse-Lautrec leed aan pyknodysostose, een kwaal die dwerggroei tot gevolg heeft en in twintig procent van de gevallen door incest of inteelt veroorzaakt wordt. Daardoor is hij duidelijk mismaakt en heeft hij een moeilijke jeugd. Gelukkig kan hij goed tekenen en schilderen. Zijn ouders zijn welgesteld en daardoor kan hij dit talent verder ontwikkelen. Als hij 20 is verhuist hij naar Parijs, waar hij zich vooral in het nachtleven goed thuis voelt. Dat is dan ook wat hij schildert. Eerder berichten over Henri de Toulouse Lautrec kun je hier lezen.

De schilderijen van Toulouse-Lautrec kenmerken zich door de vrije, maar toch scherpe tekenstijl. Hier slaagt hij erin om het karakter en de duidelijk omlijnde persoonlijkheid van de vrouw, die met haar rug naar de kijker zit, over te brengen. Dit werk behoort tot de “Elles reeks”, een serie portretten van prostituees die sympathiek en met veel respect zijn neergezet. Zoals vele schrijvers voelde De Toulouse-Lautrec zich aangetrokken tot de wereld van de prostitutie. Regelmatig nam hij voor enige tijd zijn intrek in een bordeel. De meisjes van plezier aanvaardden de schilder en duldden hem als één hunner. Ze noemden hem Mijnheer Henri de schilder. Hij, van zijn kant, waardeerde hun kinderlijkheid, de spontaniteit en de vrijmoedigheid. Hij schilderde de meisjes, terwijl ze zich wasten, kleedden, ontbeten, in het salon op klanten wachtten, zich in de spiegel bekeken en elkaar liefkoosden, in hun armzalige jacht op een beetje tederheid te midden van de betaalde liefde.

Henri de Toulouse Lautrec was een Franse impressionistische schilder, die als kind invalide wordt door twee beenbreuken. Hij was de zoon van de graaf van Toulouse. Terwijl de rest van de familie paard reed, begon hij te ontdekken dat hij een groot kunstzinnig talent had waarmee hij later carrière maakte. In 1882 gaat hij naar Parijs waar hij zich na enige tijd vestigt op Montmartre. Hij maakt snelle schetsen van het leven in het cabaret of theater. Tot zijn favoriete modellen behoren Jane Avril en de befaamde cancandanseres La Goulou. Voor hun voorstellingen maakt hij vele affiches waarvan de vlakverdeling vaak doet denken aan die van Japanse prenten. Hierin loopt hij vooruit op de stijl va de art nouveau.