Met Rothko heb ik zelf een haat liefdesverhouding, het verloopt moeizaam….Dit werk vind ik bijvoorbeeld prachtig, maar waarom? Vind ik de kleuren gewoon mooi of zie ik er meer in, zoals de zon, warmte, diepere lagen……? De werken staan bekend om de emotie die ze bij mensen oproepen; men barst in huilen uit bij het zien ervan of voelt een spirituele connectie met Rothko. Zelf heb ik er alle moeite voor gedaan om het te zien; ik ben twee keer de tentoonstelling in Den Haag gaan zien, 9 jaar geleden, deze immense tentoonstelling en een aantal jaren geleden “mijn moment met Rothko” in Schiedam, waar je tijd alleen kreeg met een schilderij van hem. Ik heb het niet! Misschien zit mijn Zeeuwse nuchterheid me teveel in de weg. Na een tijdje op zo’n drukke tentoonstelling begint het me ook te irriteren, al die mensen die er in vervoering langs lopen…beetje bla bla gevoel krijg ik ervan. Sorry.
Wij hebben samen deze tentoonstelling bezocht. Allebei hebben we de werken van Mark Rothko op een andere manier beleefd. Nu lees ik dat jij je geïrriteerd hebt aan bezoekers die in vervoering waren van de schilderijen. Je vond het blabla. Kun je uitleggen waarom deze intense kunstbeleving van de werken van Mark Rothko je irriteert?
Hoi Maartje, natuurlijk wil ik dat uitleggen. Verschillende keren ben ik op een bankje gaan zitten om even uit te rusten, te kijken naar de kunstwerken en de het publiek. Je ziet dan heel veel mensen langs de werken schuifelen, selfies nemen en dan bekruipt me vaak het gevoel; wat doen we hier met zn allen? Wie heeft verteld dat dit kunst en bijzonder is? Je kunt het ook gewoon zien als grote doeken met gekleurde vlakken. Is het niet als met de “Nieuwe kleren van de keizer”? Iemand zegt dat het bijzonder is en wij volgen als makke schapen. Dat heb ik niet alleen bij Rothko, maar ook wel bij andere kunstenaars. Irritatie is ook een emotie en ook in het volgende stukje kun je lezen dat ik onder de indruk ben van wat hij uitdrukt met zn werk. Zoals ik ook zeg; ik weet het niet, misschien verwart zijn kunst me, mixed emotions in ieder geval en het feit dat een tentoonstelling dat in je teweeg brengt is natuurlijk al kunst. Ook leuk om het er later n.a.v mijn stukjes het er nog eens over te hebben!