Dit vind ik zo’n gezellig plaatje. Anker schilderde in een door de School van Barbizon beïnvloedde esthetisch-realistische stijl, soms met impressionistische invloeden. In zijn genrewerken richtte Anker zich vaak op het Zwitserse volksleven. Hij exposeerde tussen 1859 en 1885 meerdere malen in de Parijse Salon en was met diverse werken aanwezig op de Parijse wereldtentoonstelling van 1878. Hij overleed in 1910, 79 jaar oud. Het huis waarin Albert Anker opgroeide en waarin hij sinds 1890 woonde en werkte, staat in het plaatsje Ins (in het West-Zwitserse district Seeland).Het huis en zijn atelier zijn te bezichtigen.

Van de 600 olieverfschilderijen die Anker produceerde, zijn er 250 die kinderen als onderwerp hebben. Deze schilderijen staan bekend als zijn ‘kindertaferelen’. Wat menigeen daarin aanspreekt, is de uitbeelding van de kinderwereld in die tijd. Daarbij gaat het om ‘echte kinderen’. Zijn kinderen poseren niet, maar gaan vaak volledig op in hun handeling. Albert Anker toont zich een kinderkenner bij uitstek. Het is natuurlijk ook een prachtig onschuldig plaatje; slapende kinderen, je kunt er uren naar kijken.

Albert Samuel Anker (1831-1910) was een Zwitsers kunstschilder, vooral bekend om zijn realistische stillevens en genrewerken. Hij was de zoon van een dierenarts. Zijn moeder overleed toen hij zestien was. Al op jonge leeftijd kreeg hij tekenlessen van een privé-leraar, maar uiteindelijk startte hij in 1851 een studie theologie. Na een reis naar Parijs verzocht hij eind 1853 zijn vader om zijn studie te mogen beëindigen om kunstschilder te worden. Toen deze toestemde trok hij opnieuw naar Parijs en trad in de leer bij zijn landgenoot Charles Glevre, waar later ook Renoir zou studeren. Van 1856 tot 1862 maakte hij studiereizen naar Bretagne, het Schwarzwald, Italië, Duitsland en België. Na de dood van zijn vader in 1860 nam hij het ouderlijk huis in Ins over en zou daar vaak in de zomers schilderen. In 1891 gaf hij zijn atelier in Parijs op om zich definitief te vestigen in zijn geboortedorp.