Dit bijzondere beeld van Giacometti zag ik in Keulen in Museum Ludwig. Het verbeeldt Pinokkio met zijn lange neus! De lange neus komt zelfs voorbij de kooi waarin het hoofd hangt. Je zou het kunnen zien als uitbreken uit de metalen kooi (allegorisch) of “het sprookje met de werkelijkheid verbinden”….Alberto Giacometti was een Zwitserse beeldhouwer die leefde van 1901 tot 1966. Hij werkte vooral in Parijs en had veel contact met dichters zoals Sartre. Hij was met hem bevriend en je ziet in hun beider werk de visie van het “existentialisme” terug: “Het belang van de individu in de confrontatie met de vervreemding van het bestaan”. Niet echt lichtzinnig dus…

Dit is een typische “Giacometti”, een uitgeteerde, indrukwekkende figuur. Met zijn onnatuurlijke, lange vorm moet het beeld de eenzaamheid  en het absolute isolement van onze medemens uitbeelden. Het onderstreept ook het breekbare en korstondige karakter van het menselijk bestaan. Giacometti werkte niet zoals andere beeldhouwers, die uit een grote massa materiaal de vorm bikken en beitelen. Hij begon met een metalen skelet en bracht daarop klei aan tot een vorm, die hij vervolgens goot. Door zijn zonderlinge stijl vond hij geen aansluiting bij de naoorlogse schilder- en beeldhouwstijlen. Zijn schilderijen en tekeningen weerspiegelen dezelfde rusteloze, nerveuze kwaliteit als zijn beelden.

Voor mijn stukjes gebruik ik vaak foto’s van het internet, maar die zijn niet altijd voorradig; vooral niet als de kunstenaar niet zo bekend is of, zoals in dit geval, de kunstenaar nog niet zo heel lang dood is. Dan leg ik zelf een verzameling aan op mijn tochten langs musea. Deze foto van werk van Giacometti maakte ik in het Peggy Guggenheimmuseum in Venetië! Het stelt een stadsplein voor waar vreemdelingen in verschillende richtingen, zonder interactie langs elkaar heen lopen.