Ook buiten gaat de tentoonstelling “Ground” van Antony Gormley verder. “Critical Mass” bestaat uit totaal zestig sculpturen, alle twaalf houdingen worden ieder vijf keer herhaald, die zijn verspreid over het landgoed van Voorlinden. De beelden zijn door Gormley geplaatst in relatie tot de graslanden, waterpartijen, bossen en duinen van het landgoed. De kunstenaar wil zo laten zien hoe dezelfde posities heel verschillende en zelfs tegenstrijdige emoties kunnen oproepen, afhankelijk van hoe hij de sculpturen heeft geplaatst of letterlijk heeft laten vallen. Een bijzondere tentoonstelling van deze internationaal bekende, hedendaagse, kunstenaar, die je niet mag missen! Neem dus ook de tijd voor een wandeling op het landgoed, wat zeer de moeite waard is. Deze tentoonstelling is nog te zien t/m 25 september. Meer info: www.voorlinden.nl
Tag archieven: Antony Gormley
Breathing Room | Antony Gormley | 2010
Bij Breathing Room betreed je een donkere ruimte met daarin een driedimensionale tekening, gemaakt met lichtgevende lijnen, je ogen hebben tijd nodig om zich aan te passen, net als je hersenen. Het is niet direct duidelijk of deze lijnen echt zijn of nep. De lijnen zijn eigenlijk vierkante aluminium balken, allen even dik, maar in verschillende richtingen opgetrokken langs een andere as. De installatie is een desoriënterende combinatie van lijnen met meerdere verdwijnpunten. Plotseling wordt een meditatieve sfeer onderbroken door een bijna verblindend licht. Weer een desoriënterende ervaring eigenlijk. In het donker zie je elkaar als silhouetten door de ruimte bewegen, maar in het licht wordt ineens alles, bijna pijnlijk, zichtbaar. Een bijzondere ervaring.
A corner for Kasimir | Antony Gormley | 1992
Afgelopen week was ik in museum Voorlinden in Wassenaar om de tentoonstelling “Ground” van Antony Gormley te zien. In deze tentoonstelling ben je zelf eigenlijk het middelpunt. De kunstwerken van Gormley in en om het museum vragen om je eigen fysieke deelname en verbeeldingskracht en dat maakt deze tentoonstelling levend, speels en interactief. De kunstenaar ziet het lichaam als een “plaats” voor ervaring, emotie, herinnering en verbeelding. Met zijn werk verkent hij de relatie tussen lichaam en ruimte. De vorm van de sculpturen is telkens een afgietsel van het lichaam van Gormley. Om zo’n afgietsel te maken, wordt zijn lichaam eerst bedekt met vershoudfolie, vervolgens wordt er gips over zijn lichaam gesmeerd en daaroverheen gaasverband gewikkeld. Om het gips te laten drogen, moet Gormley zijn pose meer dan een uur volhouden.
Exposure | Antony Gormley | 2010
Dit is wel het bekendste werk uit de hele tour, denk ik en ja ook heel indrukwekkend. De hurkende of ook wel “poepende man” genoemd is 26 meter hoog en bestaat uit 1800 unieke staalprofielen. Hij weegt 60.000 kilo en is destijds met zeven vrachtwagens vanuit Groot-Brittannië naar Nederland getransporteerd. Tussen idee en realisatie zaten acht jaar en het geheel kostte anderhalf miljoen euro, grotendeels betaald door het bedrijfsleven en de provincie Flevoland. Gormley raakte gefascineerd door de maakbaarheid van de polder en liet zich voor dit gigantische werk inspireren door het nieuwe landschap van Flevoland. De Landartroute bestaat uit negen kunstwerken verspreidt door de Flevo- en Noordoostpolder en je rijdt dan 120 km. Wij reden wel 300 km; soms is het echt wel een puzzeltocht om alles te vinden (wat ook niet gelukt is). Leuk dat je wel dit hele, wijdse gebied doorkruist dus veel van de omgeving ook ziet. Zeker de moeite waard! Meer info: www.landartflevoland.nl
Mass | Antony Gormley | 2006
Een museum wat al vanaf de opening op mijn verlanglijstje staat: Museum Voorlinden te Wassenaar. Deze kerstvakantie kwam het er dan eindelijk van. Voorlinden is een museum voor moderne en hedendaagse kunst, gelegen op het gelijknamig landgoed. De omgeving is prachtig, er is een wandeling te maken rond het museum door bos en duin en de tuin is aangelegd door Piet Oudolf, een gerenommeerde tuinarchitect. Het weer was niet zo denderend dus dat gedeelte bewaren wij graag tot een volgende keer, die er zeker gaat komen, want het is de moeite waard! Dit werk van Antony Gormley vond ik leuk; als je er dichtbij staat is het een chaos van dunne staafjes staal, maar als je iets verder er vandaan gaat is er duidelijk een mensfiguur te herkennen.