Tag archieven: Arnold Böcklin

Het eiland van de doden | Arnold Böcklin | 1883

Dit schilderij van Böcklin is een echte interneticoon. In de kunstgeschiedenis is eindeloos gespeculeerd over de identificatie van dit eiland. Waar ligt dit eiland? Bestaat het wel? Het spreekt in ieder geval erg tot de verbeelding. Böcklin maakte vijf versies van dit werk, waarvan dit de derde is. De jonge weduwe Marie Berna gaf hem in april 1880 opdracht voor “ein bild zum traumen”, beelden die melancholie, heimwee, onvervulde verlangens opwekten. Dat is wel gelukt met dit schilderij; wel een beetje sinister. Böcklin is jarenlang geduid als een “foute kunstenaar”, volgens een gezaghebbende kunstcriticus was er te veel voorstelling in zijn werk en te weinig schilderkunst. Dat hij de lievelingsschilder was van Hitler hielp ook niet echt. Nu mogen we gelukkig weer gewoon zelf weten wat we van een kunstenaar vinden….

Spelende zeemeerminnen | Arnold Böcklin | 1886

Böcklin maakte een onderscheid tussen kunstenaars die portretteerden wat ze ze zagen en zij die een nieuwe werkelijkheid wisten te creëren zoals hijzelf. Hij schilderde een innerlijke wereld, een fantasiewereld. Eén van zijn bekendste werken op dat gebied is dit “Spiel der Nereiden”. Prachtig geschilderd, kijk eens naar dat water, maar ook de waternimfen hebben duidelijk plezier. Meerminnen waren oververtegenwoordigd in de negentiende-eeuwse kunst. De functie van deze wezens is zo duidelijk; ze staan voor wulpse, uitdagende vrouwelijkheid. En dat alles in een tijd toen de echte vrouwenlichamen strak werden ingesnoerd in kraagjes en korsetten.

Putto en vlinder | Arnold Böcklin | 1896

Hoewel Zwitser van geboorte(Basel 1827), wordt Böcklin vooral geassocieerd met de Duitse schilderkunst uit de tweede helft van de negentiende eeuw. Böcklin studeerde van 1845 tot 1847 aan de Düsseldorfer Kunstakademie. In 1850 vertrok hij naar Rome, maar na zeven jaar verhuisde hij met zijn Italiaanse vrouw en kinderen naar München. Daarna woonden ze afwisselend in Italië en Zwitserland, maar uiteindelijk woonde hij in Florence tot aan zijn dood in 1901. ” Putto” of amoretto is in de beeldhouw- en schilderkunst een mollig kinderfiguurtje, bijna altijd mannelijk en meestal naakt.