Na zijn verblijf in Domburg ging Mondriaan in Parijs wonen en daar onderging zijn werk weer een belangrijke verandering. Hij ging zich meer toeleggen op de abstracte kunst en gebruikte nog maar één primair kleurvak per schilderij. Hij vluchtte in 1939 naar Londen vanwege de oorlogsdreiging. Ook daar vertrok hij na bombardementen , deze keer naar New York. Hoewel Mondriaan al zeventig jaar oud was en een gebrekkige gezondheid had, maakte hij in deze periode een onverwachte comeback. Dit is het laatste schilderij dat hij maakte, dat onvoltooid was toen hij in 1944 aan een longontsteking stierf. Aangemoedigd door het nieuws van verschillende oorlogsfronten lijkt het schilderij een overwinning te vieren. De kleurvlakken volgen elkaar snel op zoals vlaggen in een triomfparade.

Zelf ben ik niet zo gecharmeerd van de geometrische werken van Mondriaan. Ze doen me altijd aan wiskunde denken en als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel aan wiskunde. Nee, ik vind het eerdere werk van Mondriaan veel mooier, zoals deze rode boom, prachtig! Als je al het werk van Mondriaan bekijkt, zie je hoe hij zijn stijl steeds weer verandert totdat hij alleen nog maar abstract schildert. Het is mooi om deze ontwikkeling te zien. Hij begint klassiek, natuurgetrouw en gaat dan via de stijl van dit schilderij en “de molen”, mijn vorige bericht, naar volledig abstract.

Deze molen heeft Mondriaan geschilderd tijdens zijn verblijf in Domburg. Hij maakte toen een belangrijke ontwikkeling door; hij bracht de natuur niet meer levensecht  en natuurgetrouw in beeld, maar experimenteert volop met licht en kleur. Deze felgekleurde molen is geschilderd op het heetst van de dag. “Een gele lucht met gaten als in een Zwitserse kaas”en “een gekook van vlammen”, noemden de critici het. Hij brengt een aantal jaren de zomers en soms ook winters door in Domburg, samen met kunstenaars als Jan Toorop en Marie Tak van Poortvliet. Veel werken van hem uit deze tijd zijn daar geschilderd.