Hans Arp was bevriend met Henry Moore, waar ik een poosje geleden over schreef: zie Henry Moore. Op dit moment is er een grote tentoonstelling van hem in het Arp Museum, nog tot 7 januari. Ze vormen samen de twee meest belangrijke beeldhouwers van de 20 ste eeuw, dus mooi om hun werk samen te zien. Het museum bezit ook werk van Moore, dus ook na deze tentoonstelling is er nog genoeg van hem te zien. Zeker de moeite waard van het bezoeken dus! Voor mij was het echt de verrassing van ons Keulen tripje. Het museum is ontworpen door de Amerikaanse architect Richard Meier. Meer foto’s kun je op mijn Facebookpagina vinden.
Tag archieven: Hans Arp
Pagode fruit op schaal | Hans Arp | 1932
Het hoofddoel van het museum is de presentatie van het werk van de Frans-Zwitserse kunstenaar Jean of Hans Arp ( 1887-1966) en zijn echtgenote Sophie Taeuber-Arp ( 1889-1943). Arp wordt gezien als één van de grondleggers van het dadaïsme en het surrealisme. Behalve als beeldend kunstenaar (illustraties, tapijten, sculpturen, houtsnedes en kleurreliefs) is Arp ook bekend geworden om zijn “synthetische gedichten”, die vol surrealistische woordspelingen zitten. In de jaren vijftig maakte hij enkele grote plastieken voor bijvoorbeeld Harvard University en het gebouw van de Unesco in Parijs. Ook in Nederlandse en Belgische musea kom ik hem geregeld tegen; Kröller-Müller in Otterlo en Middelheim in Antwerpen. Meer info: www.arpmuseum.org
Mediterraan sculptuur 2 | Hans Arp | 1942
“Als je de moeite hebt genomen om naar Keulen te rijden, moet je in één ruk door ook een bezoek brengen aan het Arp Museum op het Rolandseck vlak bij Remagen”, dat stond in een reisgidsje wat ik uit de bib had geleend. Nou dan word ik nieuwsgierig…Dus hoppetee, op de terugweg langs Remagen! En ik kan je vertellen; de schrijver van het boekje had gelijk, meer dan gelijk…wat een prachtige plek, prachtig museum en prachtige kunst. Je gaat naar binnen door het gerestaureerde station Rolandseck, daarna door een bijzondere tunnel onder het spoor door en dan met een glazen lift (echt best eng als je hoogtevrees hebt zoals ik) door de berg naar boven, waar je terecht komt in een prachtig glazen gebouw.