Rond 1850 stuitte Millets werk op pure vijandigheid, omdat men vreesde dat zijn schilderijen een politieke lading hadden. De herinneringen aan de revolutie van 1848 leefde nog sterk en de autoriteiten werden benauwd van iedere uiting met een socialistische ondertoon. Millet weigerde een politiek standpunt in te nemen. Na 1849 verbleef Millet vooral in Barbizon, waar hij bevriend raakte met Rousseau en andere leden van de School van Barbizon. Onder hun invloed wijdde hij zich tenslotte aan het schilderen van landschappen.

De boerinnen verzamelen de rest van de oogst. In de verte laden de oogsters de overvloedige oogst op een kar. Het rustige gouden licht verleent de figuren een edele waardigheid, maar dit schilderij is meer dan een afbeelding van het plattelandsleven. Het is ook een scherpe kritiek op de uitbuiting van het arme boeren bestaan. De armen moeten genoegen nemen met de restanten, die door de rijken, die in de verte staan, zijn achtergelaten. Millet maakte veel van dit soort taferelen en dat leverde hem nogal wat kritiek van zijn tijdgenoten op, maar nu  wordt dit schilderij beschouwd als één van de meesterwerken van de 19de eeuw.

In 1847 maakte Millet de eerste schetsen voor de zaaier, één van zijn beroemdste werken. Toen er in 1849 cholera heerste in Parijs besloten Millet en zijn vrouw de stad te verlaten en ze vertrokken in de richting van Fontainebleau en kwamen terecht in Barbizon. De natuur was er prachtig en ze besloten er te blijven. Millet voltooide er de zaaier. Van Gogh bewonderde Millet enorm en maakte meer dan 30 tekeningen en schilderijen met ditzelfde thema. Millet beïnvloedde niet enkel grote namen als Claude Monet, Camille Pissarro, George Seurat en Vincent van Gogh; hij steunde vooral jonge artiesten, voor wie hij een symbool zou worden