Dit schilderij hing helaas niet in Dordrecht, misschien wel in Den Haag, dat weet ik niet. Ik wil het jullie toch niet onthouden, omdat het één van Israëls bekendste schilderijen is. Een heel indringend werk en ook wel een beetje een tranentrekker, oké ik geef het toe… Dit schilderij vormde een doorbraak in de Nederlandse schilderskunst. Voor het eerst had een Nederlandse schilder een alledaags tafereel verbeeld op monumentale wijze, het doek is groot; 224 x 178 cm. De critici waren enthousiast. Het mooiste eerbetoon kwam van de dichter Nicolaas Beets. Die publiceerde in 1872 een gedicht vanuit het perspectief van het jongetje:   “Maar toen wij langs het kerkhof togen, Zijn hand de mijne neep, Zag ik hem aan met vochtige oogen, Ten blijk dat ik ’t begreep, Had ik dien blik maar niet geslagen, Herhaal ik duizend keer: ’t Gelaat, dat toen mijn oogen zagen, Vergeet ik nimmer meer.”